{doszło do pewnej awarii, muszę dokleić wypowiedź:} -...co oznacza, że powtarzalnosć i rola wnętrz jest taka jak w sitkomie; także w sferze scenariusza, bo sztucznie sie wydłuża wątki, niczym przykrótkie nogi na chirurgii.
Nie będę oceniać tego serialu w "gwiazdkach", lecz słownie, bo oglądnąłem zaledwie JEDEN odcinek (seria I, odc.18): ogólnie zaspokaja ten serial płytką ludzką potrzebę patrzenia na pięknych ludzi (niektóre kobiety są galaktycznie cudowne, one nawet chyba w realu stanowią pokusę dla mężczyzn, dla aktorów, a pewnie i niektórzy mężczyźni-aktorzy dla kobiet - przypomniałem sobie wyznanie całkiem przyzwoitego Zelnika, że nawet swą ukochaną żonę kiedyś zdradzał), na piękne kostiumy, wnętrza, make up (to silna strona "Rezydencji", podobnej nawet do wypasionych amerykańskich seriali czy tureckich). Z drugiej strony grają tam wybitni lub bardzo dobrzy aktorzy, jak Szapołowska, Pieczyńska, Zelnik, Figura i mają co grać, dialogi są raczej dobrze napisane, reżyseria też wydaje mi się dobra, a to wszystko połączone jest z dobrą realizacją telewizyjną (filmową?).
Mimo tych atutów, stworzenia za pomoca scenerii, kostiumów i gry aktorskiej wiarygodności tego świata, uważam, że nie warto poświęcać na tak wiele godzin naszej uwagi perypetiom tego ładnego "tasiemca". Szkoda życia! Są znacznie treściwsze kreacje telewizyjne, czasem Teatr TV, czasem jakiś dokument po g.22 (zawsze jednak ta noc musi otulać to co lepsze, niestety), a na pewno lepiej nakarmi książka z literacką lub dokumentalną klasyką traktująca również o relacjach międzyludzkich, ale bardziej subtelnie niż obrazki z kochającą się w kabinie prysznicowej Książkiewicz czy z redaktorkiem-despotą, nakazującym pięknej Cieślak, grającej dziwnie monotonnie, by zamieniła się w sferze dziennikarskiej w Książkiewicz pod prysznicem.