Pierwszy raz piszę na forum FB, choć zaglądam tu już od dawna. Lubię polskie kino i z przyjemnością śledzę wszystkie jego osiągnięcia. Netflix nie był dla nas zbyt łaskawy pod względem jakości, ale Rojst jest wyjątkiem. Od pierwszego sezonu tworzy jakość, która nie ustępuje światowym standardom pod względem scenariusza, castingu, gry aktorskiej, i reżyserii. Zarzuty, które widziałam w komentarzach do tego serialu dotyczyły np. muzyki (2 sezon). Bo w 1997 roku nie grano hitów z tamtych czasów (ktoś popisał się doskonałą znajomością gwiazd drugiej połowy lat 90, ale też pomylił wielkomiejskie dyskoteki z dancingami na prowincji).
Przede wszystkim scenariusz tu się klei. Nie ma dziwnych skrótów, niedopowiedzeń, historii, która zamiast w 90 minutach została opowiedziana w 10. To jest największa zmora obecnego polskiego kina (piszę głównie o komercyjnych serialach, typu Morderczynie lub Forst). Oba wspomniana seriale miałyby potencjał, gdyby historie bohaterów zostały uwiarygodnione w opowieści, a nie sprowadzone do komiksowych "dymków". Porównywałam je sobie do "The Killing" czy "The Fall". Kurczę, tam te historie są rozwleczone do dziesiątków, setek minut i to się ogląda, to się śledzi z zapartym tchem, te dialogi, obrazy.
Ale wracając do Rojst. To jest dokładnie ten poziom, gdzie wierzy się bohaterom, ufa się w ich intencje. Wiarygodność jest tu słowem kluczowym. Dialogi są żywe, czasem zabawne, czasem wymagające refleksji.
Nie można też nie oddać hołdu aktorom. Zdaję sobie sprawę, że wkroczyła tu już AI z głosem pokładanym pod młodsze wcielenie bohaterów. Ale trzeba się z tym pogodzić. AI wejdzie już niedługo wszędzie. Filip, młody Fronczewski był znakomity! Nawet jeśli AI podmieniła mu głos, to on zagrał tę mimikę, te ruchy, chód. Przyjemnością było na to patrzeć.
Aktorzy z poprzednich sezonów - Andrzej Seweryn, Dawid Ogrodnik, Magda Różdżka, Łukasz Simlat - klasa. I jeszcze na dodatek Janusz Gajos.
Nie pamiętam, kiedy obejrzałam polski serial z tak dużą ekscytację i zachwytem.