Przyznam, że obejrzałam większość odcinków tego serialu. Dla mnie w jakimś sensie pociągający był styl życia tych kobiet, a właściwie ich lekkość bytu. Mało kto żyjący z pisania felietonów może sobie pozwolić na wydawanie takich pieniędzy w butikach. Dla kogoś przywykłego do polskiego kieratu obraz życia kobiet w NY to po prostu inna galaktyka. Dlatego momentami serial nawet pociągał. To tak, jakby oglądać życie na innej planecie, zupełnie nieosiągalne dla nas. Ale tak na dłuższą metę...

Nie szokuje mnie, że kobiety lubią seks. Szkoda tylko że seks staje się treścią ich życia. Te rozmowy przy stoliku przypominają mi rozmowy Garfunkela i Nicholsona z filmu Mike'a Nicholsa 'Porozmawiajmy o kobietach'. Taka sama płycizna i tak samo przedmiotowe traktowanie niektórych przedstawicieli płci przeciwnej. Bohaterki bywają sarkastyczne i zabawne - momentami to się naprawdę może podobać. Ale poza tym są niestety dosyć infantylne i rozwichrzone emocjonalnie. Jedna myśli o wyskrobaniu, bo boi rezygnacji z luzackiego życia. Druga idzie do łóżka z każdym przystojniakiem, a w jednym odcinku oburzona oświadcza swojemu mężczyźnie, że nie zamierza nigdy mu gotować. Trzecia myśli głównie o modzie i udziela wątpliwej jakości porad sercowych. Jedyną normalną kobietą jest Charlotte, która - owszem - ma sporo kochanków, ale nie odżegnuje się od trwałego związku czy małżeństwa; marzy o dziecku i nie używa w co drugim zdaniu słowa 'penis'.