Serial mnie męczył. Nie z powodu zagmatwanej fabuły, dłużących się wątków czy przeskoków czasowych. Męczył mnie, bo zmuszał do zadawania sobie pytań dotyczących akceptacji zachowań społeczeństwa, które stworzyło siebie w celu przetrwania. Nie czytałem oryginalnej powieści, ale wydaje się że ogólny sens został dobrze przedstawiony. Dla mnie mimo dobrze napisanej głównej postaci Saki, najważniejszym „bohaterem” historii był sam przedstawiony świat. Pełen luk fabularnych i tajemnic, które odkrywamy wraz z rozwojem fabuły. Taki sposób prowadzenia historii powodował, że odczuwałem często przyjemne napięcie w oczekiwaniu na kolejny odcinek. Mimo to wraz z rozwojem fabuły depresyjność, bezsilność a momentami paniczna bezradność na nieuniknione, które często prezentowało przedstawione społeczeństwo powodowało bardzo „niekomfortowe” odczucia z oglądania anime. Gdzieś w przedstawionej historii zabrakło mi jaśniejszych deklaracji i wyrazistego podziału na „dobro i zło”, choć może taki był zamysł autora by to samodzielnie spróbować podjąć osąd. Gdyż bohaterowie, wychowani w takim społeczeństwie nie mogli właściwie je osądzić. Dla mnie serial przedstawiał dwa główne pytania, pierwsze odnośnie traktowania dzieci, trochę zostało rozmyte, tak jakby bohaterowie po osiągnięciu dorosłości zaakceptowali ich los, drugie odnośnie ceny przetrwania i człowieczeństwa znalazło satysfakcjonujący finał. Z nowego świata to serial dla szukających ambitniejszego kina, zadaje pytania o to czy dla przetrwania można być bezwzględnym, poświęcenia siebie i innych, nawet niewinnych, cenę posiadania mocy, kształtowania innych nawet wbrew ich woli i poszukiwania prawdziwego człowieczeństwa w „nowym świecie”.