Drewniane aktorstwo, drewniane dialogi. Aktorzy cały czas szarżują próbując być komicznymi i naturalnymi zarazem. Brak wyczucia roli, dialogów, sytuacji. Nie jest dla mnie problemem to że całość jest uwspółcześniona (wręcz lekko futurystyczna), dla mnie problemem jest cała reszta. Czułem się tak jakbym oglądał "program artystyczny" któregoś z polskich biesiadnych kabaretów próbującego odegrać jeden do jednego najlepsze skecze Monty Pythona. Kolejny dowód na to że literatura Pratchetta jest nieekranizowalna i najlepsze rzeczy dzieją się w głowie czytelnika.