„Looking for Alaska” to historia zawieszona pomiędzy „Anią z Zielonego Wzgórza” i „13 Reasons Why”. Od pierwszego tytułu bardziej współczesna, ale i swobodniejsza — jeszcze trochę dziecięca. Od drugiego znacznie mniej drastyczna i bardzo niewinna co jest pokłosiem wciąż obecnej beztroski towarzyszącej dorastaniu głównych bohaterów.

I choć nie ma tu spektakularnych aktów przemocy, brutalnych przestępstw na tle seksualnym, seansów narkotycznych etc., od których młodzieżowe kino nie stroni, a są jedynie tanie wino i papierosy serial ukazuje różne osie ucisku znaczenie bliższe przeciętnym odbiorcom i odbiorczyniom: walkę klas pod postacią różnic i antagonizmów pomiędzy grupą Colonela mieszkającego z matką w niewielkim, acz przytulnym baraku a dzieciakami z zamożnych i szanowanych domów (akcja dzieje się przecież w dość elitarnym high school) czy uprzedmiotowienie kobiet ukazane w różnych niestosownych a często i wulgarnych określeniach chłopców o ich szkolnych koleżankach.

Wspomniany Colonel już na początku zaprzyjaźnia się nerdowatym i wrażliwym Pudge — niedoszłym (może przyszłym) intelektualistą zresztą jak niemal wszyscy w tej kilkuosobowej bandzie — który wprowadza widza i widzkę do całej tej opowieści pojawiając się w nowej szkole, do której przyjeżdża aż z Florydy. Śledzimy intensywny, nadganiający proces socjalizacji nowego ucznia i jego relację z tytułową Alaską jeszcze bardziej zaburzoną niż jej koledzy z klasy. To buntowniczka, rewolucjonistka, która chce zmieniać świat, burzyć patriarchat, przeczytać setki książek, ale przede wszystkim wyrwać się ze swojej nieciekawej pozycji klasowej i rodzinnej, która stanowi bolesną tajemnicę tej na pozór zawsze wesołej dziewczyny. To właśnie elitarny Culver Creek jest dla nastolatki szansą na awans i lepsze życie co zmusi ją desperackich czynów niezgodnych ze szkolnym i jej własnym kodeksem etycznym.

Cały stworzony tu obraz młodych ludzi którzy, choć nie żyją w celibacie i nie są abstynentami, to mają jednak swoje wartości, cele i (dość zinfantylizowane) intelektualne zacięcie wygląda bardziej zachęcająco i mniej jednowymiarowo niż w innych serialach o adolescentach. Jako że bardzo ważnym jego punktem jest właśnie walka o klasowy awans (śledzimy historię głównie z perspektywy uczniów wywodzących się raczej z warstwy robotniczej i spauperyzowanej klasy średniej) jesteśmy skłonni do zastanowienia się o przyszłości tych sympatycznych dzieciaków. Może faktycznie rewolucyjne zacięcie Alaski Young ma szansę zmienić Amerykę, Miles Halter będzie częścią nowego pokolenia amerykańskiej inteligencji, a Chip Martin kupi mamie wymarzony dom?

Wszystko to dzieje się w czasach kiedy nie było jeszcze smartfonów, mediów społecznościowych a internet służył tylko do wysyłania e-maili, w szkole przypominającej raczej letnią kolonię, której uczniowie żyją w uroczych daczach niżeli typowy kampus innych tego typu instytucji. Wszystko przy zachowaniu pełnej reprezentacji genderowej, etnicznej etc. Jest imigrantka z Europy Środkowo-Wschodniej, dziewczyna z rodziny dysfunkcyjnej, nieśmiały chłopak z typowego amerykańskiego domu, wychowywany przez samotną matkę przedstawiciel mniejszości rasowej. Jest to niewątpliwe rozszerzenie naszych perspektyw. To atut — choć dziś również i standard — całego serialu.