ogolnie zauważyłam to ogólnie w literaturze johna greena - kazdy z jego bohaterow jest na sile intrygujacy i mysle ze gdyby ktos dał mi jego nieznaną książkę, po stylu pisania rozpoznałabym tego autora. wezmy 19 razy katherine - glowny bohater umawiał się tylko z dziewczynami o takim imieniu, ciamajdowaty nastolatek, a jednak jakoś miał aż 19 dziewczyn. w dodatku jest geniuszem ktory pisze jakies rownanie matematyczne pokazujące ze dziewczyny o imieniu katherine z nim zerwą. papierowe miasta - rodzice jednego z glownych bohaterow maja pokazna kolekcje czarnych mikolajów, a dziewczyna z naprzeciwka piSZe w Ten spOsÓb, żEBY pokaZaĆ BunT przeCIw zaSadOm piSania Z WielKiej Litery nA poczĄtku zDania. szukajac alaski - glowny bohater ma ciekawe hobby zapamietywania ostatnich slow znanych ludzi, pulkownik bunt przeciw systemowi. zolwie az do konca - glowna bohaterka ma ocd i co chwilę musi zranić się w palec, bo nie jest pewna, czy jest prawdziwa. will grayson - to samo. w sniezna noc - to samo. gwiazd naszych wina - glowny bohater nosi w ustach papierosa ale go nie pali - chce pokazac metafore, ze nie da sily zabijania zabójczemu papierosowi. o ile jego książki czyta się przyjemnie to są bardzo schematyczne i powtarzalne

dokładnie