"Rozdział 13" podobnie jak wcześniejsze nawiązuje do klasycznych historii z westernów czy filmów o samurajach - tu mamy impas między dwoma siłami. Nagle pojawia się nieznajomy który ten impas przerywa, wpierw podnajęty przez jedną stronę, potem przechodzi na drugą - tą bardziej sprawiedliwą.

Problem polega na tym że po pierwsze tak naprawdę nie ma impasu, ponieważ jedna strona i tak wygra, problemem jest za jaką cenę (i my nie czujemy tej stawki). Po drugie główny bohater nie jest nieznajomym bezimiennym tylko naszym Mando - i wiemy, że on wprost szuka jednej ze stron - więc nie ma napięcia w tej sytuacji bo z góry wiemy jak się zachowa.

No i jeszcze jest Ahsoka Tano, aktorka ją grająca jest drewniana - może tak ja poinstruowano, a może nie potrafi przenieść... powiedzmy z braku lepszego słowa figlarności postaci. Sam scenariusz łamie jej charakter, najbardziej razi fakt że atakuje naszego Mando z Baby Yodą, bez ostrzeżenia czy próby porozumienia się, choć Mandalorianin jest w sposób oczywisty wyjęty z tej sytuacji/otoczenia (wyraźnie nie jest jednym z ludzi strony przeciwnej), i do tego ma Baby Yodę który jeszcze bardziej powinien wzbudzić jej ciekawość. Śmieszne jest to choćby z tego powodu że strona przeciwna "ta zła", nie wykonała w stronę Outsidera żadnych agresywnych kroków.

Odcinek reżyserował Dave Filoni, i wbrew pozorom bardziej mu to zaszkodziło niż pomogło. Zbyt duży sentyment do własnej postaci. A wystarczyło by pokazać akcję bardziej z punktu widzenia Mando, wtedy widzieli byśmy nie Ahsokę, ale to jak Mando widzi Ahsokę, a to już może być percepcja skrzywiona. Za dużo jest tych bajeranckich ujęć Ahsoki atakującej Mando, przecinającej dzwon innych podobnych. Fajnie wyglądają, ale nie są potrzebne. Czy w pierwszych Gwiezdnych Wojnach mieliśmy takie ujęcia Obi-Wana? Czy były potrzebne by pokazać że jest potężnym wojownikiem? No właśnie.

No i dalej gwałcą Thrawna który teraz jest czyimś mistrzem... ech... Thrawn był strasznym przeciwnikiem nie dlatego że umiał wywijać włócznią (od tego miał Noghri), ale dlatego, że widział jak zareagujesz w sytuacji w jakiej cię postawi zanim ty to będziesz wiedzieć.

Podsumowanie: Niestety zamiast utrzymać historię w ryzach, w małej skali, bez wpływu na wydarzenia skali galaktycznej - przecież to dało serii taką popularność, historia idzie tą samą drogą co całe Disneyowskie Gwiezdne Wojny. Nagle się okaże że Baby Yoda jest potrzebny do wskrzeszenia Imperatora, czy coś w tym stylu.