Wiele już w życiu widziałem filmów i seriali, ale rzadko spotyka się taką zmianę ich ducha i
charakteru jaką można uświadczyć w Trigun.
Wszystko zaczyna się jako głupawa komedyjka akcji. Jakimś zrządzeniem losu nie zaprzestałem
oglądania po kilku pierwszych odcinkach.
Szybko wszystko zaczęło się zmieniać, poważnieć stopniowo i robić się bardziej dramatyczne.
Ostatnie 5-6 odcinków to już jednak dramat pełną gębą, pełen tragizmu, bólu i cierpienia
bohaterów, coraz bardziej bezradnych wobec rzeczywistości.

Jakby porównać to do znanych filmów...
Na przestrzeni kilkudziesięciu minut film ala Leslie Nielsen zmienia nam się w 'Krótki film o
zabijaniu".

Polecam i radze nie kończyć na pierwszych odcinkach, bo warto brnąć dalej :)