Problemem polskiej popkultury jest nieumiejętność opowiadania o nastolatkach albo twórcy idą w tabloidową sensacje albo tworzą ugrzeczniony banał ten tytuł stanowi na szczęście chlubny wyjątek także jeśli chodzi o animacje. mamy do czynienia z kreskówka dla starszego widza, która uderza raczej w poważniejsze tony zamiast humor. Dobrze oddaje ona problemy tego wieku jak zakochanie, problemy z huliganami czy zakładanie zespołu, a sam główny bohater to ciekawa i dobrze napisana postać nie rzadko słuchając jego wywodów miałem wrażenie, jakbym słuchał siebie gdy miałem 15 lat. Wątek miłosny między nim, a Matyldą też jest dobrze poprowadzony jest budowany powoli, pełen spięć i nieporozumień, ale też strasznie uroczy w końcu obserwujemy jak rodzi się uczucie między dosyć różnymi ludźmi i jak oboje zmieniają się pod jego wpływem. Jednym z ciekawszych motywów jest właśnie ewolucja bohatera, który staje się bardziej otwarty, pewny siebie i mniej egoistyczny. Dobrze oddano tutaj obraz małomiasteczkowej rzeczywistości z jej biedą, patologiami i nietolerancją np. odcinek z dyskoteką niestety dosyć dobrze oddaje prawdę o takich imprezach. Nie jest to produkcja pozbawiona wad tacy dresiarze są zbyt przesadzeni i sprawiają wrażenie jakby mieli downa i są strasznie irytujący co odbija się na odcinkach w których odgrywają dosyć sporą rolę. Animacja jest dosyć "specyficzna" co prawda często była niezła, a nierzadko wyglądała dosyc dziwnie i topornie sam nie wiem od czego to zależy. Za to dubbing jest pierwszorzędny matylda i troo brzmią świetnie podobnie jak muzyka i przez ten serial powoli staje się fanem metalcore. Główne zarzuty kieruje jednak przeciwko zakończeniu, które z jednej strony jest naprawdę smutne, a z drugiej sprawia wrażenie pisanego na kolanie i podważa całą dotychczasową fabułę z przemianą bohatera i jego uczuciem do Matyldy. Troo po prostu odpuszcza i stara się zacząć żyć jak gdyby nigdy nic, a przeciez widzieliśmy jak się zaangażował w to wszystko odniosłem wrażenie, że właściwie nic sie nie zmienił i nadal jest egoistą. Chciałbym za to pochwalić twórców za uczynieniem troo emo i walkę ze stereotypami na temat tej subkultury. W czasach kiedy powstał ten serial hejt wobec emo przybrał dosyć niepokojące rozmiary i dobrze, że ktoś postanowił stworzyć historię, która przyjmuje perspektywę i broni takie jednostki. Więc costatecznie szczerze polecam.