Dla mnie serial Tulipan to przede wszystkim obrazkowy zapis mentalności pewnych ludzi w latach 80-tych. Reprezentantem tej grupy jest Jerzy „Tulipan”. Jego sposób myślenia można poznać w trakcie kolejnych odcinków, można zidentyfikować powody dlaczego wybrał „zawód” oszusta/uwodziciela/złodzieja, a także doświadczyć jego zmęczenia życiem na walizkach pod fałszywym nazwiskiem. Psychika jego ofiar i chwyty jakimi kobiety dawały się złapać na haczyki Tulipana również dają pewien obraz czemu hołdowali ludzie, co mogło imponować, czego brakowało.

W „Tulipanie” uderza blichtr nocnego życia, wystawnych restauracji, lokali, hoteli. Bary z półkami zastawionymi renomowanymi trunkami. Wszędzie naklejki, reklamy, plakaty zagranicznych produktów. Whisky Ballantines, papierosy Winston, czapeczka z logo Marlboro, spodnie Levi Strauss były wtedy symbolami luksusu. Podobne marki królowały też w „Wielkim Szu” i „Sztosie”. Wtrącając, w 6 odcinku Tulipana wykorzystano ten sam utwór disco Andrzeja Korzyńskiego „Do you like”. Pstrokata i kiczowata moda była również odzwierciedleniem ówczesnych czasów. Ludzie łasili się na błyskotki, ortaliony, odblaskowe i gryzące kolory. Dlaczego? Lata 80-te były chude, frustrowały brakiem perspektyw z powodu kryzysu gospodarczego oraz dołowały życiem od pierwszego do pierwszego. Stanie w kolejkach, ciułanie ciężko zarobionych groszy by za kilka lat kupić powystawową lodówkę itp. Nie dziwi zatem fakt, że to co było krzykliwe najcelniej trafiało do ludzi pogrążonych się z szarej codzienności.

Kim był Tulipan? Jednym z wielu - zwyczajnym rybakiem, który odziedziczył po ojcu kuter. Ale na widok roześmianej grupki „ludzi z dojściem”, którzy balangowali na motorówce, zapragnął tego samego – luksusu, lżejszego życia. To była iskra. Chłopak wyskoczył z kutra, do dobrobytu postanowił „dopłynąć wpław przez morze”, wybrał drogę na skróty. Stacja docelowa – pieniądze. Tak, forsa była towarem deficytowym dla ówczesnego Polaka, ale niestety pierwszej kategorii ważności. Forsa stwarzała możliwości, przyciągała panienki, imponowała. Przekonał się o tym Tulipan już na pierwszej dyskotece, widząc, że bez forsy może zwyczajnie „spływać” z lokalu. Zainwestował zatem w to co miał, czyli w siebie. Wykorzystał atrybuty, którymi obdarzyła go matka natura: wygadanie, wdzięk i pewność siebie. Przyjął zasadę: cel uświęca środki i konsekwentnie zaczął dążyć do stacji docelowej, do forsy.

Kontrowersje budzić może jedynie profesja, którą zaczął się zajmować Tulipan – uwodzenie, oszukiwanie i okradanie. Szczególnie, że jego ofiarami padały naiwne, bezbronne dziewczyny/kobiety. Tulipan potrafił rozpoznać ich słabe punkty – kusił je na bajery, smutną historyjkę o rodzicach, szastaniem pieniędzmi (napiwki), flirtem. Warto odnieść się do takich filmów jak „Wielki Szu” czy „Sztos”. Tam bohaterami byli karciarze oraz cinkciarze, ale zawody te można uznać jako bliźniacze do profesji Tulipana - łączy je ten sam mechanizm działania – trochę strachu, mały teatrzyk, oszustwo, szybki zysk. A forsa była spora, w przeciwieństwie do dniówki robotnika. Scena w „Sztosie” jak Synek pytał brata o zarobki w stoczni – etat + nadgodziny, wychodzi kilka/kilkanaście dolarów za roczną harówę. Nic dziwnego, że ludziska brali się coś intratniejszego, odnajdując w sobie nowe umiejętności: zręczność dłoni, wygadanie itp.

Ale zachłyśnięcie się luksusem minęło u wszystkich bohaterów wspomnianych filmów. Doszli oni do podobnych wniosków, wydorośleli. Tym nie mniej na taśmie filmowej pozostał zapis ich mentalności, katalog mody, panorama społeczeństwa, klimat nocnego życia Polski Ludowej.