Pierwszy sezon serialu Ultraviolet bardzo mi się podoba. Fabuła jest inna niż wszystkie, akcja serialu jest szybka, muzyka odpowiednia, a aktorzy dobrze dobrani. Na szczęście, nie musiałam czekać trzy lata na premierę kolejnego sezonu, bo byłabym bardziej zawiedziona i rozczarowana, niż jestem w tej chwili. Naprawdę nie wiem, jak można było uśmiercić głównego bohatera. Jestem pewna, że nie tylko ja ubolewam nad śmiercią serialowego Michała Holendra. Jeśli prawdą jest, że powodem dla którego został tak napisany scenariusz, był brak czasu Pana Sebastiana Fabijańskiego i skupienie się na innych produkcjach, to naprawdę można było ten problem rozwiązać inaczej. Pomyśleć o jakimś wyjeździe np. i zrobić wielki powrót w trzecim sezonie...Relacja Oli Serafin i Michała Holendra była, jest i powinna być nieodłączna częścią tego serialu.
W mojej ocenie dalsze odcinki, bez tej dwójki, tracą swój urok. Ich przyjaźń z wzajemnym dogryzaniem, wspólne rozwiązywanie zagadek i obustronna pomoc przerodziła się w głębsze uczucie między nimi - przede wszystkim to sprawiało, że tak przyjemnie oglądało się UV. Jeśli ktoś liczył, że zastąpienie Pana Sebastiana Fabijańskiego nie zrobi na nikim żadnego wrażenia, to się grubo pomylił. Powtórzę się znowu, bez ich relacji ten serial traci dla mnie sens i nie mam zamiaru dalej go oglądać.