"Nu, zajac, pagadi!"
Ten okrzyk to znak rozpoznawczy jednego z największych osiągnięć radzieckiej kinematografii dziecięcej. Pomysł serialu oparty został na prostym pomyśle - Wilk (ten zły) goni Zająca (tego dobrego). Odbywa się to przy pomocy miejskiej komunikacji (trolejbus) czy walca, w różnych dziwnych miejscach (np. w Domu Młodego Technika). W zamyśle twórców miał to być wzór dany dzieciom, serial pokazuje bowiem jak należy się "właściwie" zachowywać (Zając jest zawsze grzeczny, a Wilk rozrabia).

Bajka ukazująca perypetie Wilka, który nieudolnie stara się dopaść Zająca. Wilk to w zależności od odcinka albo sportowiec, albo dziecko kwiatów, bardzo czarny charakter, który na dodatek pali papierosy, a to ponoć demoralizująco wpływało na dzieci!, a Zając to zawsze miły i ułożony młodzieniec, o wiele sprytniejszy od przytępawego Wilka. Ja ci jeszcze pokażę! to stałe powiedzonko Wilka, gdy po raz enty inteligentnemu Zającowi udaje się cało wywinąć z opresji, tak pieczołowicie zaplanowanej przez Wilka.