Cóż, wrażenie powtarzalności spotęgowało się, bo po ukończeniu pierwszego epizodu w obserwatorium skasował mi się save i musiałam zaczynać od nowa, ale nic to. American Nightmare bardzo mi się podobało i, w przeciwieństwie do Maxa Payne'a, zmiana koncepcji przypadła mi do gustu. Mamy mniej horroru, a więcej akcji, sensacji... Nawet nie wiem, jak to nazwać, ale motyw pętli czasowej nie znudził mnie, wręcz przeciwnie. Z trzech pań najbardziej polubiłam Emmę za prostoduszność i szczerość. Pan Zgrzyt... niech mnie, świetny psychol. Grafika piękna, widoki cudowne, postacie ładnie zaprojektowane. Wybór broni i nowi przeciwnicy na plus. No i oczywiście muzyka - Poetsi nigdy nie zawodzą, a wykorzystany ponownie pomysł walki przy muzyce rockowej był genialny. Czekam na pełnoprawną kontynuację, widząc, że Remedy nie wyszło z forym.