Morderstwo ze szczególnym okrucieństwem

Ludziom odpowiedzialnym za popełnienie trzeciej części Gothica należy postawić zarzut zamordowania z zimną krwią znakomitej sagi. Jak dla mnie (i nie tylko dla mnie, zdaje się), saga Gothic tak naprawdę skończyła się na Nocy Kruka - Gothic 3 w ogóle nie zasługuje na ten tytuł.

Może G3 jest grą dobrą samą w sobie, ale jako kontynuacja serii, jest po prostu porażką. Absurdów tu całe mrowie, a kaleczą oczy już od pierwszych chwil rozgrywki. Oto bezimienny bohater, pogromca Śniącego, smoków i Kruka, wraca do Myrtany - i co robi? Łazi po jakichś pachołkach, wykonując zlecone przez nich zadania, pokroju nazbierania kilku ziół oraz zabicia garstki dzików, kręcących się po lesie - które to dziki oczywiście są w stanie z łatwością pokonać owego wielkiego bohatera, o ile nie nabije wcześniej paru poziomów. W dwójce konieczność rozpoczynania rozwoju postaci od nowa była jeszcze jakoś uzasadniona (został praktycznie ożywiony z martwych), w trójce uzasadnienia nie ma już żadnego. No i oczywiście, mimo że w G2 Bezimienny mógł być magiem, to w G3 i tak zaczyna jako fizol - innej możliwości nie ma. Żeby móc zacząć grę chociaż jako początkujący mag? A po co to komu! Magowie są pedalscy, nas obchodzą tylko tępawe osiłki od machania kozikiem!

Z tym całym wykonywaniem trywialnych zadań wiąże się zresztą inna rzecz - ów pomylony system reputacji. Tylko na pierwszy rzut oka wydaje się dobrym pomysłem. Ale kiedy wyzwoli się już kilka miast i nadal słyszy się od kupca "nie sprzedam ci pancerza - udowodnij, żeś godzien", to można się tylko złapać za głowę i zapłakać. Tu też zresztą idzie się kochać to, czego główny bohater dokonał i za co sam król go chwali. A tu zaraz obok jakiś pachołek za ladą nie chce mi sprzedać byle jakiego pancerza, każąc udowodnić swoją wartość. Czyż to nie jest chore?
A propos zdobywania miast... jeśli mówię, że wysyłanie przez byle kmiotków wielkiego bohatera do ubijania dzików jest przegięciem, to nie oznacza, że oczekuję osiągania wyżyn absurdu w przeginaniu w drugą stronę. W skrócie - orkowie podbili Myrtanę, cała armia nie dała im rady, a tu nagle jeden człowiek (z marną pomocą pojedynczego paladyna albo garstki obszarpańców) ot tak sobie "wypędza" ich z poszczególnych miast. I to wypędza w wyjątkowo durny i trywialny sposób - po prostu poprzez wyciągnięcie miecza i krojenie orków po kolei, aż żaden się nie ostanie. Słowa są bezsilne, żeby określić, jak totalnie to jest głupie.

Najgorsze jest jednak to, że w trójce wyrzucono bez żalu to, co sprawiało, że w poprzednie dwa Gothici tak wspaniale się grało - swobodę. Tutaj granie sprowadza się do jednego schematu, którym bardzo szybko zacząłem rzygać wręcz - dotrzyj do miasta / wypełnij questy / wyzwól miasto / dojdź do następnego miasta / znów wypełnij questy... i tak w kółko. Twórcy G3 z zimną krwią zamordowali całe wrażenie swobody, jakie się odczuwało, grając w jedynkę i dwójkę. Tam szliśmy, dokąd nam się podobało, zwiedzaliśmy takie dzikie ostępy, do jakich nas poniosło, a wszędzie czekało mnóstwo bohaterów niezależnych i pobocznych questów (zwłaszcza dwójka miała dużo do zaoferowania pod tym względem). A tu? Tutaj idzie się po z góry określonej przez twórców ścieżce, zaliczając kolejne "stacje" również w przewidzianej przez twórców, jedynie słusznej kolejności. Twierdzenie zaś, że zaoferowano nam możność nieliniowego rozwinięcia fabuły, tylko dlatego, bo można stanąć po stronie orków, jest zwyczajną gównoprawdą - i tak, i tak, mamy z góry przygotowaną przez twórców ścieżkę, i odwiedzanie kolejnych lokacji i miast w kolejności, jaką oni z góry zaplanowali!

Mieszkańcy miast co prawda znów pędzą swego rodzaju życie, znów wykonują jakieś zajęcia, ale dużo gorzej jest z przedstawicielami lokalnej fauny. W drugiej części Gothica zdarzało mi się natykać na potyczki pomiędzy zwierzakami - widziałem na przykład, jak wilki atakują stadko ścierwojadów, a potem konsumują ubitą zwierzynę (albo to ścierwojady konsumowały jednego z wilków, bo im też zdarzało się wygrywać to starcie). Różne drapieżniki przejawiały też niejednokrotnie większe zainteresowanie leżącymi nieopodal zwłokami, woląc zjeść, zamiast walczyć z Bezim - i atakowały go dopiero, kiedy ten przeszkadzał im w posiłku. Zaś jeśli głównego bohatera zabijał jakiś przedstawiciel owej fauny - czy to ścierwojad, czy to wilk, czy to zębacz - przystępował do jego konsumpcji. Niby drobiazg, ale jednak wpływał na wrażenie, że mamy tu do czynienia ze światem żywym i prawdziwym. W G3 czegoś takiego nie ma - zwierzaki łażą po swoich, losowych ścieżkach, a po zabiciu bohatera kompletnie ignorują jego zwłoki.

Jako ta zgniła wisienka na skisłym torcie, jest sobie obecny w G3 system walki. Jeśli w ogóle można to nazwać systemem walki. Mimo że ten z dwóch poprzednich części był znakomity - prosty, ale intuicyjny i sprawdzający się w praniu, a ponadto wymagający jakichś umiejętności - to w G3, z powodów, których nie ogarniam, zastąpiono go czymś, co w całości nadaje się do kosza. Tutaj, kiedy się z kimś biję, w zasadzie jedyne, co mogę robić, to klikać do oporu LPM. Nie mam przy tym ŻADNEJ kontroli nad tym, co wyprawia Bezimienny - nawet jeśli klikam jednostajnie, jemu i tak notorycznie zbiera się na popisywanie pooowooolnymi zamachami, kończącymi się na ogół tym, że obrywa, zanim w ogóle zdąży wyprowadzić ten swój czaderski cios. Na komendy reaguje z opóźnieniem - kiedy kończę klikać na przeciwniku i wskazuję dla odmiany tego za plecami mojego bohatera, to on i tak musi jeszcze kilka razy uderzyć w tego, którego bił wcześniej - mimo że w ogóle na niego myszką teraz nie wskazuję. No i jeszcze te tarcze - wiwat, że są. Ale tylko są - i nic ponadto. Ich jedyne praktyczne zastosowanie to podchodzenie do łuczników bez strzały wbitej w oko - bo w normalnej walce wręcz Bezimienny blokuje tą tarczą tak nieporadnie, że blok jest tutaj w zasadzie bezużyteczny. Szczególnie że jak już raz oberwie, to można sobie klikać - on, zamiast stawiać blok, woli rozkładać ramiona i stękać, żeby się wyżalić, jak cierpi. Czarę goryczy przepełniają przewracający się przeciwnicy (pogratulować skończonemu idiocie, który to wymyślił!) - jedyne, co "dobrego" wnoszą, to to, że spowalniają walki i sprawiają, że niemożliwe jest szybkie wyeliminowanie danego oponenta, kiedy na przykład walczę z całą ich grupą.

I choć świat jest rozległy (ale co z tego, skoro i tak podążamy po z góry ustalonej przez twórców trasie?), grafika ładna (z tym, że ona mnie mało obchodzi), system rozwoju postaci niezgorszy, zdobywanie kolejnych osiągnięć i leveli potrafi być satysfakcjonujące, a Bezimienny wciąż jest tym samym cynikiem, co dawniej (ponoć w Zmierzchu Bogów jest pod tym względem dużo gorzej), to ja odstawiłem G3 na półkę po kilku dniach, i nie zanosi się na razie (jeszcze niecałe trzy miesiące, i będzie rok), abym miał ponownie po niego sięgnąć.

2011-10-18 15:36:03

użytkownik usunięty

Gothic 3

Morderstwo ze szczególnym okrucieństwem

Pobierz aplikację Filmwebu!