Mógłbyś wzbogacić swoja wypowiedź o jakieś argumenty?

Jasne
Fabuła - po 20 min zapomniałem jaki jest główny cel. Znajdź Xardasa , znajdź puchary , znajdź artefakty naprawdę nawet w poprzednich częściach takiego czegoś nie było . Rozmowy ze starymi towarzyszami ograniczają sie do kilku wymian zdań i komendy ,,Za mną".
Xardas w poprzednich częściach rozmawiało się dosyć długo i wszystko było ciekawe a tu idziesz przez pół świata a on ,,dobrze że jesteś musisz coś dla mnie zrobić , później wyjaśnię ".
Zadania - Bezi zrób to Bezi zrób tamto , zabij te potwory, oswobódź te miasto, daj złoto , ukradnij coś, pobij kogoś , brak zadań detektywistycznych jak w poprzednich częściach.
Początek - bohater który zabijał smoki walczył z magami , orkami i nie miał sobie równych w walce nagle musi uczyć się wszystkiego od początku. w G2 było uzasadnione bo tak jakby z martwych powstał.
Walka - dwa typy ciosów szybki i silny , i 2/3 kombinacje zresztą każdy kto grał wie o co chodzi.
Świat - jest duży jest ładny ale co z tego jak nie ma w nim co robić oprócz zadań. W Oblivion świat był ciekawy i jak weszło sie do jakiejś jaskini nigdy nie wiedziałeś co spotkasz.
Ale tak naprawdę to fabuła została spier.....lona i zniszczyła sagę.
Tyle chyba wystarczy.

Po co pamiętać jaki jest główny cel skoro jest tyle misji pobocznych?
Są one dość powtarzalne ale przecież nikt nie każe robić ci tych misji które już robiłeś, a niektóre są na prawdę fajne i ciekawe.
Było kilka zadań detektywistycznych chociaż by z tym zabitym assasynem w Mora Sul, W Silden musiałeś odkryć kto jest przywódcą buntowników w mieście, i było ich dość dużo, z jedynki nie pamietam żadnych takowych misji.

Co do zdolności bohatera, nie pamietam aby umiał on walczyć 2 mieczami, tworzyć potężne trucizny i inne tam, w wiedźminie 2 było podobnie też nie wytłumaczyli dlaczego nagle musimy się uczyć wszystkiego od nowa, a nikt na to nie narzekał.

W obliviona nie grałem, ale w Nordmarze też masz takie miejsca ,że nigdy nie wiesz co spotkasz a to cieniostwór albo ten olbrzym z maczuga nie pamietam jak on się nazywał ogr chyba.

Fabuła nie jest taka zła bo w końcu jesteśmy w Myrtanie w krainie która była wspominana w 1 i 2 ratujemy ją, mamy do wyboru kilka dróg i obozów tak jak w gothicu 1 jedyne co mi się nie podobało do koniec

Ja dodam jeszcze taką jedną rzecz - otóż w wielu recenzjach, recenzenci jako minus wymienili m.in. to, że mogliśmy wykonać jakieś zadanie, uprzednio nie przyjmując zlecenia od kogoś tam. A jak sie okazuje, jest to bardzo duży plus, dodający wiarygodności. Ostatnio jak grałem w nowsze RPGi, to najczęściej zdarzało się, ze przechodzę przez jakieś miejsce, w którym nie ma nic ciekawego a potem muszę od niego wracać, bo ktoś zlecił mi zadanie, które mogę właśnie w tamtym miejscu wykonać. Tym samym zabijano przyjemność eksploracji i natrafienia na coś ciekawego. Szkoda, ze w Risenach eksploracja zeszła na dalszy plan...

Mi też to rozwiązanie się podobało. Bo dziwne by było gdybyśmy nie spotkali w konkretnym rejonie, dajmy na to, stada wilków od miesięcy będącego postrachem jakiejś osady. A tak te zadania wykonujemy niejako przez przypadek, bo kręciliśmy się w tym rejonie już wcześniej. W Wiedźminie 3 też to ma być.

Dla mnie to żałosna produkcja w dobie takich tytułów jak SKYRIM CZY DARK SOULS to jest jest żenująca wręcz....dwie pierwsze czesci były przyjemne chociaż również bardzo prostackie tak naprawde to tylko jedynka była dobra

hmm, nie porównuj Gothica do gier które wyszły dość niedawno..
Tym bardziej nie porównuj gothica do dark souls które praktycznie nie ma fabuły.

to chyba gothic nie ma fabuły dark souls ma za to jedną z najlepszych w całej historii....Trójka to jest taki szajs dawać temu 10 to jest albo żart albo czysta głupota

w ds 1 nie grałem ale grałem w 2 która jest ponoć utrzymana w tym samym klimacie i strasznie podobna do 1, min w fabule, której tam prawie w ogóle nie ma, postacie prawie w ogóle się nie odzywają, dostajesz tylko początkowy quest i idziesz w świat, myślę ,że w 1 jest tak samo.

Musze się nie zgodzić, w Dark Souls gracz który chce poznać historię świata musi sam się w to zaangażować, nie jest ona podawana na tacy i dodaje to światu wiarygodności.