Zaserwowałem sobie całą trylogię "STALKER". Kończąc dzisiaj "Zew Prypeci" mogę śmiało powiedzieć, że miałem do czynienia z najlepszą, najbardziej dopieszczoną odsłoną serii. "S.T.A.L.K.E.R: ZP" pomimo upływu lat ma wciąż bardzo ładnie wyglądającą grafikę (DirectX 11 jednak robi robotę) dzięki czemu pod odmętach Zony aż chce się włóczyć. Nieraz po prostu jedyne co robiłem, to wdrapywałem się na jakiś budynek, czy to w Zatonie na barce Noego, czy to na koparkę wielonaczyniową w Jupiterze, chowałem broń i pstrykałem screeny. Przyroda w tym epizodzie nie tylko jest graficznym wodotryskiem, ale - jak to bywa w całej serii - jest po prostu pełnoprawnym bohaterem dzieła GSC. Usprawnione AI mutantów i pozostałych NPC, naturalnie zachowujące się dziki czy nibypsy, wreszcie cały ten klimat wylewający się z monitora... Naprawdę dawno nie grałem w tytuł, który przybiłby mnie do krzesła na tak długie godziny. Sam wątek fabularny należy tutaj też pochwalić. Jest całkiem sprawnie poprowadzony i stanowi jedynie pretekst do poznawania historii innych bohaterów pojawiających się w grze czy to na pierwszym, czy też na drugim planie. Pochwalić muszę też sam finał gry, który w porównaniu z "Cieniem Czarnobyla" nie jest przedłużany na siłę, i nie jest tak frustrujący jak ten z "Czystego Nieba". Wszystko jest idealnie zbalansowane i pozwala graczowi cieszyć się tytułem (tak, wiem że są ludzie, którzy grają w ZP na modach typu "MISERY" żeby sobie utrudnić, ale nawet i bez tego zwykły, niezmodowany S.T.A.L.K.E.R. ZP na wyższych poziomach trudności stanowi niezłe wyzwanie). Podsumowując - epizodyczna trylogia części pierwszej ma najlepszą odsłonę w ostatnim akcie. Żałuję tylko tego, że przez tyle lat nie udało się mi wcześniej zagrać w tę serię aż do teraz.