Nie pamiętam kiedy dokładnie spotkałem się z tą grą po raz pierwszy, wiem tylko tyle że za moich szczenięcych lat za żadne skarby nie potrafiłem jej ukończyć. Nie wiem nawet, czy moje starsze rodzeństwo temu kiedykolwiek podołało. Anno Domini 2K22, tyle prób, a gdy się wreszcie udało, od księżniczki dostaliśmy tylko: "DZIĘKI" - i to był dzień w którym Mario przestał być simpem.

Muzyka, kolory, oprawa, poziom trudności - szczerze mówiąc ciężko jest mi wytłumaczyć co dokładnie stoi za fenomenem Super Mario Bros (być może trzeba było się urodzić parę lat wcześniej), ale na pewno jest to gra tak charakterystyczna, że nie da się jej zapomnieć. Musiałem naprawdę solidnie do niej usiąść, żeby ogarnąć te trudniejsze etapy, a najgorzej miałem w World 8-2 i 8-3. Mam bezgraniczny szacunek dla wszystkich, którzy speedrunują tą produkcję i ogarnęli ją do granic możliwości i precyzji.