.. krytycznymi głosami tu na forum.
To film dla ludzi bez oczekiwań.
Dla widza, który lubi obrazki, klimat, zadawać sobie pytania lub podejmować wyzwanie rzucone przez twórcę. Niekoniecznie takiego widza, który musi mieć sens podany na tacy i zakończenie, które wszystko wyjaśnia.

Zgadzam się z recenzjami zarówno red. Popieleckiego jak i pana Szymurskiego.
Z drugiej strony, czytanie ich przed seansem też nie ma sensu, bo stracimy jedyną wartość - kroczenie za myślą reżysera.

Pozwolę sobie zabrać wstęp do tej drugiej recenzji.
"Przestałem tolerować filmy, które zakuwają widza w kajdany określonej konwencji i każą mu posłusznie czekać na szczęśliwe zakończenie."

To cytat z reżysera filmu, który najtrafniej definiuje to, czego można spodziewać się także po "Antologii duchów miasta".

Nie żałuję spędzonego na nim czasu, nawet obejrzę ponownie, zwracając baczniejszą uwagę na kamerę, montaż i sposób narracji, bo jestem przekonany, że Denis Côté jeszcze zaskoczy świat czymś naprawdę dużym.

PS. Klimat i tutejszy sposób narracji przypomina mi bardzo moje odczucia po "Wieża. Jasny dzień" Jagody Szelc, choć w tym pojedynku Polka wygrywa o kilka długości.