najnowsze dzieło Jeuneta wielu może rozczarować. zwłaszcza tych, którzy liczyli na powrót do klimatów bliższych "Delicatessen". o tym akurat można spokojnie zapomnieć, gdyż Francuz od lat konsekwentnie stawia na styl, który tak udanie zdołał sprzedać w swej "Amelii" i który to oczarował widzów i krytykę na całym świecie. jest wiec "Micmacs" przede wszystkim pocieszną, cieplutką jak pielucha niemowlaka bajką o tym, jak ulepszać można świat i że wyrzutki to niejednokrotnie najbardziej wartościowe jednostki w społeczeństwie. bardzo to wszystko razem szlachetne, ale przy tym nieznośnie mdłe i naiwne. to, co pozostaje, gdy odsączyć ten różowawo(mentalnie)-słodki sos to przede wszystkim wciąż olśniewająca strona wizualna, która dowodzi że twórca "Obcego:Przebudzenie" nadal jest artystą obdarzonym niezwykłą wyobraźnią.
na koniec jeszcze słowo na temat tytułu jakim potraktował ten obraz bezlitosny dystrybutor- mówiono o tym wprawdzie już w niejednym miejscu, ale to jedna ze zbrodni dokonanych przez bezkarnych imbecyli na Bogu ducha winnej muzie jaką jest kino. ta cała kulka z tytułu powinna dostać się w łeb właśnie tym, którzy w ten sposób tłumaczą tytuły. czego wam, sobie i - zwłaszcza - im życzę.