Kim jest Michael Peterson?

Uwięzionym w ciele gladiatora dzieckiem niepotrafiącym dorosnąć i wpasować się w dorosłe środowisko?

Szukającym sławy bezmózgim osiłkiem?

A może rozumnym, kierującym się logiką gościem, który znalazł odmienny sposób na życie, zupełnie na przekór wszelakiemu rozumowaniu?

Jednoznacznych odpowiedzi tu nie ma. Jest za to nietuzinkowy, fenomenalny Tom Hardy (dzięki Bogu, że tej postaci nie zagrał Statham, co pierwotnie było w planie), który kreuje swa postać na pierwszorzędnego schizofrenika, który w wyimaginowanym teatrze umysłu przemawia do swej urojonej publiczności (genialne sceny!!), prosząc z jednej strony o aplauz, z drugiej walcząc z tą strona natury podtrzymywanej na logice, a tą, atakującym szaleństwem. Owa batalia na sferach umysłu robi piorunujące wrażenie, zaręczam !!

Co ciekawe, film chyba dopełnia rolę prawdziwego Bronsona, jaką on chce odegrać w środowisku. Wreszcie dzięki taśmie filmowej jest tym kim chciał być (co powiedział o filmie osadzony w celi Mike, niech każdy dowie się, jeśli ma ochotę). Bronson – masz to co chciałeś (aplauz) – może czas więc już wyjść??

Świetny film od twórcy rewelacyjnej duńskiej trylogii „Pusher”. Warto !!

Moja ocena - 7/10