Jakiż to dokładnie problem etyczny porusza ten film?

Czy można wybaczyć mordercy, który nie okazuje skruchy? Czy ludzie potrafią wymierzać sprawiedliwość?
Cały film tak naprawdę sprowadza się do tego, że główny bohater nigdy nie został ukarany za swoją zbrodnię, tylko w spokoju przeżył resztę życia.
Więc to co, przez większość filmu kołacze ci z tyłu głowy to pytanie: dlaczego kogoś takiego nie spotkała kara? A potem sobie myślisz, że w gruncie rzeczy nic by to nie zmieniło...

dzięki za odpowiedź,

Wadliwość systemu sprawiedliwości nie wydaje mi się problemem etycznym.
Szczęśliwie facet był na tyle blisko dożywocia, że już nikogo więcej nie przeżuwał. Może paradoksalnie jego sława przyczyniła się do silniejszego rewidowania diagnoz chorób psychicznych w podobnych sytuacjach, co pewnie nie zdarzyłoby się gdyby trafił do więzienia jako kolejny "zwyczajny czubek".

Mi film się podobał, kontemplacyjny charakter obrazu w połączeniu z detalami człowieka wiadomej nam przeszłości powoduje silny dyskomfort. Co mi się jednak nie podobało, to portret Sagawy w momencie już silnej degradacji umysłowej, co potęguje odczucie, że wszystko to zrobił własnie chory człowiek, podczas gdy najciekawsze wydaje mi się w całej tej sytuacji i w jej podobnych że to własnie robią ludzie tacy jak my.

pozdr

Mogę się zgodzić, że fakt, iż główny bohater nigdy nie został poprawnie ukarany, z powodu wadliwości systemu sprawiedliwości (albo i celowego nadużycia) niekoniecznie jest problemem etycznym. Ale to, że uzyskał w Japonii status celebryty już takim problemem jest. Można się kłócić, że koniec końców spotkał go społeczny ostracyzm (rodzice go odrzucili, chociaż dawali mu kasę; nigdy nie dostał stałej pracy), ale czy jest to kara adekwatna do jego czynów?

Również, się zgadzam, że trochę jest to ukryte, że facet został uznany za poczytalnego i kierowała nim tylko i wyłącznie żądza seksualna. Każdy człowiek po tak silnym udarze wyglądałby i zachowywałby się jak ktoś niepełnosprawny i upośledzony umysłowo.
Jednakże, ja odniosłem wrażenie, że to było częściowo celem autorów filmu. Zdecydowanie starali się wywołać w widzu jak największy dyskomfort: poprzez pokazywanie starego i schorowanego człowieka w zbliżeniach na okruszki jedzenia w kącikach jego ust, poprzez epatowanie dewiacjami seksualnymi, poprzez pokazywanie tego, że facet nigdy nie został ukarany, nie odczuwał skruchy, tylko przeżył swoje życie do końca. Mam wrażenie, że celowo chcieli nam zobrzydzić głównego bohatera do tego stopnia, że nawet wiedząc, że jest ciężko chory, widz nigdy by mu nie współczuł. Autorzy chcieli raczej pokazać, że w pewnym sensie facet został ukarany, czy to chorobą, czy ostracyzmem.

Też uważam, że film porusza ciekawy temat, ale forma (szczególnie ciągłe zbliżenia i długie ujęcia) są po prostu męczące. Powolne tempo filmu może i jest kontemplacyjne, ale pomiędzy medytacją a zaśnięciem granica jest naprawdę cienka. Dla mnie zabójczo powolne tempo było usypiające, chociaż jestem jak najbardziej świadomy celowości tego zabiegu.

Gdzie to można obejrzeć?

Obawiam się, że nigdzie. Film był dystrybuowany tylko w obiegu festiwalowym. Jeśli bardzo ci zależy to chyba da się kupić blu-ray na Amazonie.

No cóż, poszukam jeszcze na ruskich torrentach :P Niemniej jednak dzięki za odp.

Znalazłem, przejrzałem, ale oglądać nie zamierzam i współczuję wszystkim, którzy obejrzeli. Prawie cały film patrzeć na skośną gębę zwyrodnialca, sceny pornograficzne oraz sadystyczne, to nie jest normalne. Nawet eksperymenty z formą mają jakąś granice.

Hahaha! Ostrzegałem!