Kino według Shekhara Kapura (ten od dyptyku o królowej Elżbiecie), czyli kolejna nic nie znacząca fabularnie wydmuszka pełna wystawnych kostiumów, drogiej scenografii i dobrej charakteryzacji.

Samouwielbienie Kapura do wizualnego kunsztu, który przyświeca jego filmom jest nieznośne, bo przesłania fabułę.
Paradoksalnie nawet jest to ujmujące, bo choć film posiada większość wad, którymi może pochwalić się złe kino, nie zamierzam „Ceny honoru” mieszać z błotem, bo 3/4 tej kolorowej wydmuszki oglądało mi się bez bólu (nie żeby mi się jakoś szczególnie podobało), nie licząc ostatnich kilkunastu minut, ale przy takim endingu skapitulowałby nawet największy stoik z anielską cierpliwością.

Być może komuś się spodoba, co nie zmienia faktu, że to sytuowany poniżej przeciętnej, wystawny szajs.

Moja ocena - 4/10