Były tylko jeden powód dla którego chciałem ten film obejrzeć - główna para aktorska. Zwabiony nazwiskami film oglądałem właściwie w ciemno.

Głównymi tematami żartów są tutaj obsesja syna na punkcie życia prywatnego swojej odmienionej mamy oraz jej nadopiekuńczość w stosunku do niego. Mamy zatem kilka gagów typu mama czule opowiada o synku w obecności jego twardych kolegów, mamy też znacznie więcej gagów z synkiem olewającym swoją dziewczynę przez dręczące myśli o nowych przygodnych znajomych mamy. W wielu miejscach mnie ten typ humoru drażnił. Mimo pewnych podobieństw do lubianych przeze mnie "Prawdziwych kłamstw", "Centralne ..." oglądało mi się znacznie gorzej. Było kilka scen, które mi się podobały (wpadanie przez okno oraz scena pościgu) oraz parę drobniejszych pomysłów, ale nie zdołały one nadrobić dobrego wrażenia.

Dobrze film wypada pod względem aktorskim, chociaż nie przyciąga ona specjalnie do odbiornika. Szczególnie spodobali mi się Selma Blair i Antonio Banderas, którzy wypadli w swych rolach naturalnie i których też postacie nie były jakoś specjalnie przerysowane.

"Centralne biuro uwodzenia" uważam za jedną z wielu komedyjek. Raczej nie zapada w pamięci, więc jej seans można sobie spokojnie darować. Nie zażenowała mnie poziomem gagów, jak niektóre inne komedie ostatnio, ale czasem była niebezpiecznie blisko. Nie polecam.
2-/5

wspominane filmy:
?/5 "Prawdziwe kłamstwa" http://www.filmweb.pl/f991/Prawdziwe+k%C5%82amstwa,1994