Czytając opinie w stylu "dno", "obrzydliwy" można oczywiście zastanawiać się w jakim kierunku ewoluuje pojęcie estetyki. Ten obraz na takie osądy nie zasługuje. Tak jak w filmie spotykamy się z paczką dziwaków, tak nie brakuje ich wokół nas. Każdy jest na swój sposób "dziwakiem" i "ekscentrykiem". Ktoś ma nietypowe hobby, ktoś nosi muchę, ktoś wystawia niezrozumiałe opinie, ktoś lubi polskie tzw. komedie, a jeszcze inni lubią przebierać się w damskie ciuszki... Film ma ciepłą, nieco staroświecką aurę. Powoduje, że od czasu do czasu na twarzy pojawia się grymas, zwany uśmiechem. Nie jest to bowiem komedia w klasycznym stylu. Rozterki, które przeżywa główny bohater może wzbudzają politowanie i wesołość, ale dla niego mają charakter wręcz "egzystencjalny". Kevin Kline w dobrej formie, mistrz drugiego planu John C. i Paul Dano, którego jakoś wcześniej nie lubiłem, ale niniejszym skreślam z tej listy :-) Jeśli więc po obejrzeniu tego filmu i czegoś w stylu "Pokaż kotku, co masz w środku" wyżej ocenisz ten drugi, wiedz, że mogą cię zaliczyć do grona "dziwaków" :-)