Zachodnia Europa, jest rok 1501. Rycerze szlachcica Arnolfiniego, oblegają miasto i przymierzają się do szturmu. Zachęceni obietnicą, że jeśli zwyciężą, będę mogli przez cały dzień rabować miasto, walczą bohatersko i wygrywają. Błękitnokrwisty, nie dotrzymuje jednak obietnicy, karze kapitanowi Hawkwoodowi, który dowodził oblężeniem zrobić zasadzkę na najemników i odebrać im łupy i broń. Za udaną operację Hawkwood otrzymuje nagrodę - dom na wiejskim zaciszu, gdzie będzie miał możliwość leczyć, urodziwą zakonnicę, którą sam omyłkowo zranił w szturmie. Nie podoba się to młodemu synowi szlachica Stevenowi, który zawiódł się na szlachetności swojego ojca. Oszukani żołnierze, stają się wrogami Arnolfiniego. Grupka przyjaciół, najlepszego wojownika - Martina, gdy jeden z nich - ksiądz znajduje figurę swiętego Martina uznając to za znak od Boga, wyrusza z nim szukając przeznaczenia i zemsty na tych, którzy ich oszukali. Steven, chce być uczonym - czyta księgi o rzymskich wynalazkach, aby udoskonalić armię. Ojciec pokazuje mu mały obrazek w wisiorku, przedstawiający Agnes - córkę księcia Nicolo. Ma ona zostać przyszłą żoną Stevena. Zachwalana jest jako cnotliwa dziewica, która wychowała się w klasztorze. Arnolfini pod pretekstem polowania, zabiera syna na przejażdżkę do lasu, gdzie po drodze spotykają Agnes. Młodzieniec oburzony jest podstępem ojca. Początkowo nie jest też zauroczony, ale dziewczynie bardzo zależy, by wywrzeć dobre wrażenie. Odnajduje nawet Mandragorę - magiczny korzeń, który ma zapewnić wieczną miłość. Steven jednak nie wierzy w przesądy. Jadący z całą świtą Arnolfini z synem i przyszłą synową zostają zaatakowani przez przebranych za mnichów kompanów walecznego Martina. Wywiązuje się krwawa walka, w której ciężko raniony zostaje sam Arnolfini. Napastnicy wygrywają - porywają wozy z łupami. Na jednym z nich ukrywa się Agnes. Gdy odkrywają, że przez przypadek porwali dziewczynę, nie dają się namówić by za pieniądze nie robić jej krzywdy. Wręcz przeciwnie - postanawiają ją zgwałcić. Udaje się to jedynie Martinowi, przed którym Agnes właściwie się nie broni. Do następnego nie dochodzi, bo Martin chcąc oszczędzić cierpień dziewczynie odwraca uwagę bandy, wywołując pożar i przekonując swoich towarzyszy, że to kojejny znak i że powinni podążać w kierunku, który wskazuje figura świętego. Kolejna zmiana kierunku podróży, następuje nazajutrz, gdy podczas jazdy wozami Martin przyhamowowuje ostro, widząc że jeden z jego ludzi chce wykorzystać Agnes. Przez to poruszył się posąg świętego Martina i zaczął wskazywać na pobliski zamek. Ksiądz uznaje, że to znak aby w nim zamieszkać. Po udanej nocnej akcji, wyludniona forteca zostaje przejęta. Tymczasem młody Arnolfini przybywa z rannym ojcem do posiadłości Hawkwooda żadając by ten pomógł w pościgu. Doświadczony kapitan zgadza się dopiero pod przymusem - szlachcic grozi mu zamknięciem, wtrąceniem do lochu jego wyleczonej już byłej zakonnicy - Klary. Wyruszają więc pod dowództwem Hawkwooda za porywaczami...