Trzecia część cyklu "Cremaster" robi olbrzymie wrażenie. Jest kilkukrotnie razy dłuższa od każdej pozostałej, dużo droższa i zdecydowanie lepsza. Nawet mimo prostego faktu, iż obcując z tak dużą ilością symboli, najtrudniej ją rozgryźć. Zrozumiałem (albo mi się wydaje) może 30% filmu. Pozostałe sceny pozostają do mnie tajemnicą, którą wciąż staram się rozwikłać, czytając rozmaite opracowania i medytując nad filmem. Mimo to "Cremaster 3" jako dzieło X muzy okazuje się być czymś genialnym. Jest przemyślanym projektem, nakręconym z olbrzymim rozmachem i względem poprzednich odsłon cyklu, okazuje się najbardziej wciągający. Niepotrzebnie podzieliłem seans na dwie części, bo bez problemu wchłonąłbym całość za jednym posiedzeniem. Matthew Barney stworzył spójny obraz, który nawet opowiada historię (choć niektórzy zarzucają mu jej brak). Jest ona surrealistyczna, jednak nie można odmówić temu obrazowi posiadania osi fabularnej.

Nie zostajemy zarzuceni górnolotnymi metaforami, a zobaczymy sztukę, która korzystając z wielu różnych sposobów przekazu (taniec, performance, muzyka, sport) stanowi kompletny twór. Dlatego mimo niepewnej oceny dwóch pierwszych odsłon, tutaj mam już pewność, że obcowałem z absolutnie rewelacyjnym kinem. To trzeba zobaczyć.