zeby moc zrealizowac film w chinach lat osiemdziesiatych, trzeba bylo pojsc z wladza na olbrzymi kompromis. takim wlasnie kompromisem jest debiut rezyserski zhanga yimou, swietnie poprowadzony, ze sporym budzetem, niezlymi kreacjami aktorskimi i oczywiscie pieknymi zdjeciami, szczegolnie tymi nocnymi i posrod lanow sorga. jedynym mankamentem jest scenariusz, ingerencje partii komunistycznej widac tu jak na dloni, zwlaszcza w drugiej czesci obrazu. pierwsza polowa jest bowiem cudowna, wspaniale przepleciona specyficznym humorem opowiescia, nawet skojarzenia spolecznosci w ktorej zyja jiu-er i jej pracownicy z komunistycznymi idealami wydaja sie byc jak najbardziej na miejscu. banda miejscowych rzezimieszkow tez jest niejako niezbednym 'elementem krajobrazu'. ale gdy wkraczaja japonczycy i nagle sielanka zamienia sie w tragedie, momentalnie czuc w tym falsz, cos zupelnie niepotrzebnego, jakby z innej bajki. rezyser, owszem do samego konca ze swietnym wyczuciem stopniuje dramaturgie, uzupelniajac ja jeszcze lepszymi zdjeciami, ale nawet piekne zakonczenie nie ratuje calosci, trudno jednoznacznie stwierdzic o czym ten film jest, co jego tworcy chca widzowi przekazac. sukces kasowy poparty zlotym niedzwiedziem na berlinskim festiwalu, jak i aprobata partii komunistycznej niewatpliwie przyczynily sie do zwiekszenia swobody tworczej zhanga yimou przy realizacji jego kolejnych obrazow. trudno powiedziec, czy bez 'czerwonego sorga' moglyby powstac takie dziela jak 'ju dou' i 'zawiescie czerwone latarnie', z cala pewnoscia doswiadczenie zdobyte przy realizacji debiutu pomoglo rezyserowi uczynic je bardziej bezkompromisowymi. 'hong gao liang' warto obejrzec chociazby dla samych spiewow tragarzy czy tradycyjnych chinskich ceremonii. jest w tym magia fascynujacej kultury oraz, pomimo wspomnianych zgrzytow, najprawdziwsza magia kina :).