dobre dobre :D
a co ? dał z siebie zrobić wała ?

To już każdy według własnego widzimisię oceni... Moje "misie" to się wręcz nadziwić nie mogą jak tak można dać się omamić, zbałamucić... Dać sobie wyprać mózg i to bez calgonu... To się po prostu nie godzi... ;)))

Ty rozumiem nie masz wypranego mózgu... Rodząc się w danym otoczeniu automatycznie jesteś poddany praniu mózgu czyli chłoniesz wszystko co naokoło jak gąbka, oczywiście najwięcej chłoniesz tego co najczęściej się pojawia w Twojej przestrzeni. Tak to działa. Nie wypowiadam się tu na temat filmu, bo go nie oglądałem, ale podejmuję próbę pokazania Ci mojej perspektywy na temat medytacji, gdyż jestem jej fanatykiem ;). I dokładnie mogę to nazwać odmóżdżeniem. To jest idealne słowo. Dlatego że tu przestajesz ufać swojemu umysłowi, który jest zlepkiem przekonań, nabytych myślokształtów tylko zaczynasz się mu przyglądać i go kwestionować. Po jakimś czasie dochodzisz do wniosku, że to w co wierzyłeś od początku narodzin to lipa, świadomość zaczyna widzieć szerzej wszystko. Oczywiście nie tak łatwo do tego wniosku dojść bo wtedy jakaś część Ciebie umiera - to ego, a ono się będzie bronić i potrafi być niesamowicie chytre i przebiegłe :)

Dobra dawcioo1992 ale Twoja wypowiedź tutaj choć szczera i racjonalna nie robi z Ciebie bohatera ;)
Obejrzyj film ! :)

ale najpierw odpisz mi jak mogę nauczyć się medytacji jeśli wiesz coś na ten temat :)

Tutaj fajny opis ;)
http://sasana.wikidot.com/podstawowa-metoda-medytacji

najbardziej mnie fascynuje medytacja mnichów tybetańskich czy nawet "zwykłych" Tybetańczyków, wiesz coś na ten temat ?

jak oni to robią że są wstanie uzyskać taki pokój w głowie ? :D

coś mi się wydaje że gdyby nie buddyzm nie było by tego, może tak po części jest, że medytacja opróżnia to naczynie a wypełnia je boska myśl, w czystej postaci, inaczej to naczynie było by puste.

o którą medytacje Tybetańczyków Ci chodzi? ja słyszałem o takiej, że mnisi medytują na zewnątrz przy ujemnych temperaturach, a kiedy kładzie się na nich ręczniki nasiąknięte wodą - to woda z nich zaczyna parować po pewnym czasie.
Prawie to samo co ten koleś: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=qZhSqWNStEc
Ja szukałem głębszego sensu w życiu, katolicyzm zostawił mnóstwo wątpliwości które zadawały pytania, całkowity brak wiary w coś wyższego przeszedłem też ale chwilkę trwał. Jeśli też szukasz to polecam książkę Eckharta Tolle - "Potęga Teraźniejszości". Za darmo jest w necie jak wpiszesz w google.

Tylko że z tego co tam pisze w tej książce wynika że nie ma czego szukać.

Tak :) tylko uświadamiać sobie swoje nieświadome części. Teraz czytam fajną książkę, która pokazuje to wszystko z naukowego punktu widzenia. Potrzebny jest nowy paradygmat naukowy, który uwzględni i zintegruje ogólnie przyjętą wiedzę naukową, psychologię z odkryciami fizyki kwantowej, które pokrywają się z dużą częścią tego co mówią wschodnie filozofie. Ta książka to "Poza mózg" S. Grofa i łączy ona zachód ze wschodem, psychologia transpersonalna.

Nie nieświadome części tylko uświadomić to czym jesteśmy czyli świadomość. To nie ma nic wspólnego ze zdobywaniem wiedzy i o tym nawet często mówi Tolle. Można oczywiście czytać różne książki psychologiczne, filozoficzne czy co tam teraz czytasz ale to raczej nic nie da w tej kwestii.

tak, zgadzam sie :) esencja tego kim jestesmy u wiekszosci ludzi jest nie jest uświadomiona.

Jeśli Tolle w ogóle mówi prawdę że coś takiego jest możliwe to jest to raczej garstka ludzi i osiągnięcie tego jest praktycznie niemożliwe.

to jest możliwe i praktycznie i z teoretycznego punkyu widzenia także :) ... to jest jak najbardziej możliwe bo to już jest w nas i zawsze było.. to tak naturalny stan, jak odpoczynek :3
po prostu żeby to sobie przypomnieć, zamiast dążyć do poznania czegoś jeszcze, co jak nieraz sądzimy nas ma oświecić, trzeba raczej zdjąć z siebie bariery, błędne schematy myślowe, które przeciwdziałają manifestacji tego, co naturalne... w tym celu trzeba szukać w sobie, nie na zewnątrz... wystarczy się wsłuchać SZCZERZE w to, co głęboko w naszej duszy, w naszych pragnieniach, w tym co identyfikujemy z najgłębszym sobą... nie myśleć, bo myśli pochodzą z zewnątrz... czuć kim w istocie jesteśmy i pozostać z tym w spokoju, pokontemplować stan bycia z tym i takim, jak to wtedy czujemy ^^ :)

Szkoda tylko że te ładne słowa nie pokrywają się kompletnie z rzeczywistością. Po pierwsze nie da się tego zrozumieć ani ogarnąć umysłem a więc można słuchać tych nauczań, czytać o tym latami, dawać kupę kasy tym wszystkim duchowym guru a i tak nic to nie da. Można robić też dobre uczynki a i tak nic to nie da. Po drugie uwarunkowania umysłu które nawet wychodzą z twoich słów a które czynią to właśnie niemożliwym czyli muszę coś zrobić żeby to osiągnąć. A jeśli ci duchowi nauczyciele mówią prawdę to nic nie trzeba robić. I to jest kolejny problem bo jesteśmy uwarunkowani że żeby coś osiągnąć to trzeba nad tym popracować, osiągnąć to w przyszłości. Jednak nie da się tego osiągnąć w przyszłości traktując to jako jakiś cel tylko w teraz. Można też tego szukać gdzieś w jakimś świętym miejscu albo zaszyć się w jaskini, rozdać cały majątek. Samo to, tak zgadza się nic nie da:) Co do medytacji. Skoro to takie proste to czemu ludzie latami medytują bez większego efektu? W moim przypadku były to jakieś krótkie doświadczenia więc rzeczy nieprawdziwe i kompletnie bez znaczenia. Trzeba być realistą i powiedzieć że jest to praktycznie niemożliwe a ładne kwestie zawsze można sobie opowiadać...

Polecam Vipassanę - w necie znajdziesz wiele publikacji, a jeśli zechcesz to możesz się wybrac na 10-dniowe odosobnienie, które jednocześnie jest kursem. Płatność - "co łaska". Polecam też film dokumentalny o Vipassanie - tytuł chyba Doing the time, doing Vipassana. Jesli chcesz moge Ci wysłać ebooki na skrzynkę ;)

Pozdro

:)