To że David Lynch zgłupiał na punkcie medytacji transcendentalnej to jedno, a to że autor tego filmu po prostu podczepił się pod znaną i uwielbianą postać to drugie. Bo w gruncie rzeczy ten film jest banalny. Mamy tu mieszankę typowych sztampowych elementów takich filmów jak: typ 'filmu o złej sekcie, która zarabia na naiwności ludzi poszukujących swojego miejsca na ziemi' oraz 'filmu o znanej, wybitnej postaci'. A przy tym żadnych ciekawych wniosków. Bez oglądania filmu można mieć odpowiednie pojęcie na temat tej pseudoreligii i zaangażowania w niej Lyncha. Film nic ciekawego w tym zakresie nie wnosi.
Co do autora: mamy u niego wyreżyserowane, sztuczne emocje, sztampowe rozwiązania, zupełny brak pomysłu na film - poza tym żeby znaleźć wybitną jednostkę (jaką mimo wszystko jest David Lynch) i jakoś wybić się na jej talencie, sławie itd. Co niestety po części mu się udaje.
Autor mówi nawet na początku filmu, że nie potrafi znaleźć pomysłu na swoje dzieło, nie potrafi znaleźć w sobie tego mroku, który wypływa z filmów Lyncha. No cóż jeżeli, autor tego nie potrafi to wątpię żeby w ogóle rozumiał filmy Lyncha. To, co on rozumie, to że Lynch jest znany i uwielbiany, jest kultowym reżyserem. I chciałby też taki być.

Na początku można sobie faktycznie pomyśleć, że autor jest jednym z tych wielbicieli filmów Lyncha, który z ujmującą naiwnością próbuje naśladować swojego mistrza. Jednak po seansie pomyślałem, że tu mamy chyba jednak tylko wyrachowanie...