Obraz, który ogląda się z zaciekawieniem, w pewnym napięciu, ze swoistą fascynacją. Film, który momentami wywołuje poczucie podświadomej bojaźni. Kadry, które sycą niepokojem zarówno tego co się jeszcze zdarzy jak i tego co ukrywa historia tego miejsca. Obraz wielu metafor i lęków przeszłości. Do tego ujmujące tło muzyczne i wyraziste, żyjące swoim życiem zdjęcia.

Ciekawy panteon postaci i ról. Świetny Itay Tiran. Ezoteryczna Agnieszka Żulewska. Niepokojący pamięcią przeszłości i świadomością mistyczno-filozoficznego judaizmu nauczyciel Wentz (W.Press). Doskonała, nawet brawurowa rola Woronowicza (lekarz), który gra "podwójnie": zarówno pierwowzór z "Wesela" Smarzewskiego jak i swoją postać w tym filmie. Czy za chwilę okaże się, że postacie "weselnych lekarzy" to polski znak firmowy? Zaskakująco ciekawy Ronaldo (T.Ziętek) - kto by pomyślał, że tak dobrze rozwinie się ten aktor pamiętany z przeciętnej roli w "Kamieniach na szaniec". Dobry ale zbyt realistyczny Grabowski.

Podstawowym minusem filmu jest natomiast jego zagubienie gatunkowe. Gdyby film utrzymał się w początkowej konwencji mistycyzmu, aury niepokoju i zagubionego świata Polski powiatowej to mógłby stać się wielkim dziełem.
Wprowadzenie na pokład tej historii elementów komediodramatu, chwilami groteski na pewno ułatwiło odbiór tego filmu przez szerszą publiczność ale wprowadziło dysonans smakowy.

Najwłaściwszą oceną byłoby dla mnie 7,5.

ps.
Pamiętajcie. Gdy będziecie organizowali ślub.
Niektórzy goście przychodzą bez zaproszenia...