Najwyraźniej pan Mick Garris uwziął się na Kinga bo wytrwale kręci kolejne ekranizacje jego powieści, niezrażony kolejnymi niepowodzeniami. Powinien dać sobie spokój bo raczej niespecjalnie mu to wychodzi. Desperacja jest dokładnie taka sama jak jego inne filmy na podstawie prozy Kinga - nijaka. Przede wszystkim z wad wymieniłbym brak jakiegokolwiek klimatu i pozostawiającą wiele do życzenia grę aktorów. Nie ma poczucia grozy, tajemniczości - jest raczej nachalnie wręcz poprowadzona, jak po sznurku schematyczna fabuła o opętaniu przez nieznaną siłę. Motyw z dziewczynką-duchem pokazującym bratu wskazówki został potraktowany strasznie ogólnikowo i powierzchownie, zaś sam brat jest absolutnie niewiarygodny w swojej roli młodocianego moralizatora, nawracającego całe towarzystwo (przypominał mi chłopca z trzeciej części strasznego filmu - parodię medium). Końcówka nie dość że od strony technicznej (dekoracje i efekty komputerowe) fatalna, to jeszcze strasznie naiwna i uproszczona do granic możliwości. Do tego jeszcze dochodzi pouczająco-nawracający morał całego filmu, przedstawiony tak by nawet 4-letnie dziecko mogło zrozumieć.
Film mnie zawiódł, ale żeby nie było to w końcu jakiś plus mu się należy - jeśli już to za efekty gore (to chyba za mocne określenie), których jest mało ale są solidnie zrobione, no i może jeszcze pierwsze 30 minut filmu, które rokowało jeszcze jakieś nadzieje.

podsumowując:
Opuszczone miasteczko z trupami walającymi się po ulicach, opętany glina z rozpadającą się twarzą, zło obudzone przez górników w kopalni - zapowiadało się nieźle i mogło być nieźle lecz niestety wyszło jak zwykle.