Duży budżet robi swoje. Niestety pierwsza połowa znudziła mnie na tyle, że musiałem w drugim podejściu go kończyć. Film nie jest tak bulwersujący jak inne w tym stylu (chociaż... mamy tu zakonnice molestujące figurkę chrystusa na krzyżu). Tu za wszystko jest odpowiedzialna polityka, a nie hipokryzja kleru. Matka przełożona jest chora psychicznie, a inkwizytor jest prawdziwym szaleńcem, który wyraźnie lubi to co robi. Film jest bardzo teatralny i nakręcony na świetnych planach filmowych. Najlepszą sceną jest orgia w klasztorze, w trakcie której przyjeżdża król (czy też książę, nie jestem pewien) z relikwią w ręku.