Upadek tego świetnego niegdyś twórcy wspaniałych filmów zaczął się od słabego 'Death Proof', po obejrzeniu, którego byłem zaniepokojony stanem wyczucia Tarantino.

Niestety moje obawy potwierdziły się dość szybko, gdyż przyszła pora na beznadziejnych, prymitywnych wręcz kretyńskich 'Inglourious Basterds'. Ten film był tak idiotyczny, niedorzeczny pozbawiony smaku i sensu... brak mi tutaj po prostu słów, żeby w pełni wyrazić jak bardzo gówniany był ten film. Oczywiście można powiedzieć, że to było zamierzone itd. żeby było śmieszne i zabawne. Ale niestety te aspekty filmu, które były celowo utrzymane w formie 'tak beznadziejne, że aż śmieszne' tak na prawde nie są śmieszne lecz żałosne.

Podobno nadzieja umiera ostatnia... ale moja nadzieja na to, że ten kryzys w twórczości Tarantino jest tylko tymczasowy umarła wraz z obejrzeniem Django. Film jest po prostu żałosny i ewidentnie zrobiony pod cztery rodzaje odbiorców:

1) Odbiorcy 'Afroamerykańscy' - chociaż nie lubię tego określenia bo dlaczego określać czarnych obywateli USA w ten sposób? Czy na potomków białych w USA mówi się Euroamerykanie? Ale wracając do tematu... pierwszym rodzajem planowanych odbiorców tego gniota jest ta część czarnej populacji, która nie jest zbyt bystra i nie mogąca się pogodzić z przeszłością - lub są po prostu rasistami. Przeciętny rozsądny czarny człowiek z łatwością przejrzy przez tą żałosną próbę pozyskania 'czarnej' publiczności.

2) Odbiorcy będący ludźmi, którzy wierzą: a) zawodowym skorumpowanym krytykom filmowym; b) filmowej skwaśniałej już śmietance towarzyskiej, w której Tarantino ma niesamowite plecy; c) W Tarantino - przyzwyczajeni do tego, że robił kiedyś świetne filmy ludzie ci są zaślepieni i nie mogą dostrzec jego upadku.

3) Odbiorcy będący (mówiąc wprost) niezbyt inteligentnymi osobnikami dla których bezmyślna irracjonalna, idiotycznie wyglądająca rzeźnia z hektolitrami krwi tryskającymi jak woda z węża pod dużym ciśnieniem, jest najlepszą najbardziej ekstatyczną rozrywką pod słońcem. Oczywiście genialny Kill Bill miał tryskające fontanny krwi ale ten film był utrzymany w groteskowej filozoficznej konwencji.

4) Odbiorcy będący poprawniakami politycznymi. Oczywiście, że czarne niewolnictwo było niemoralne. Ale tak samo niemoralne było niewolnictwo feudalne w Europie, które jakby na to nie patrzeć było białym niewolnictwem. Bo nie wiem czy wiecie ale stany arystokracji, szlachty, mieszczaństwa i duchowieństwa uznawały stan chłopski za podludzi. Chłopi praktycznie nie mieli żadnych praw, i za zabicie chłopa groziła zaledwie skromna kara pieniężna. A zapomniałbym... za zabicie własnego chłopa nie było żadnej kary. Czy nadmieniłem już, że feudalizm w większości Europy trwał do XX wieku, a w niektórych państwach trwa nadal? Podać przykład? Prosze bardzo: Watykan - najbardziej feudalne państwo/organizacja na Świecie. Jeszcze jeden przykład? Wielka Brytania.

I teraz podsumowanie. Dlaczego Django jest beznadziejnym filmem? A no dlatego:

-Beznadziejne dialogi
-Beznadziejna niedorzeczna fabuła
-Muzyka z dupy - nie pasuje do westernu
-Przeciętne zdjęcia - żałosne zbliżenia na twarz, które nieudolnie próbują nawiązywać do spaghetti westernów.
-Słaba gra aktorska - Szczególnie Jamie Foxx. Wybija się tylko Dicaprio, który jak zwykle prezentuje wysoką klasę. A zapomniałby... warto nadmienić również Dona Johnsona. Don jest genialnym aktorem i szkoda, że zagrał w tak niewielu kinowych produkcjach.
-Film nie może 'się zdecydować' czy jest dramatem, komedią, czarną komedią czy filmem akcji. Np. w akcji jest dużo nieścisłości mieszając tym samym powagę sytuacji z infantylnym humorem - i nie, to nie jest groteska. To jest nieumiejętnie napisany scenariusz.
-Beznadziejny montaż - praktycznie losowe montowanie scen.
-Beznadziejne sceny walki - tak nudne, że po prostu nie chce się ich oglądać.

Oj dobra nie chce mi się już o tym rozpisywać. Ide spać... zniesmaczony...