sporą dawkę poważnych rozmów (lub też mniej poważnych, ale istotnej treści), a dostałam portret artysty-ekscentryka, jakich wiele.
Szkoda.

Ten film da się oglądać tylko i wyłącznie ze względu na znakomity występ Elisabeth Moss. Gdy na 30 sekund kamera zatrzymuje się na jej twarzy, mamy do czynienia z mistrzowską grą aktorską: widzimy całą plejadę emocji od złości i niedowierzania, że wreszcie wyzwoliła się z tego toksycznego związku, poprzez obawę i...