Każdy z nas zna to uczucie, gdy wyjeżdża się na np. urlop i w drodze na lotnisko pojawia się myśl, że o czymś się zapomniało. Klapki są, bielizna zabrana, bilety w portfelu, szczoteczka jest, wymienia się kolejno wszystko i upewnia się, że to tylko głupi error umysłu. Nadchodzi jednak ten moment, czasem po 5 minutach, czasem dzień przed powrotem i już wie się, czemu ta drażniąca myśl się wtedy pojawiła. Podobnie sprawa ma nieraz z daniem - na pozór wykwitnym, podanym w znakomitym miejscu, przy wyjątkowej okazji, ale coś nam nie do końca pasuje. Czy aby na pewno wykonaliśmy w pracy wszystkie ważne telefony, czy nie zostawiliśmy w domu żelazka włączonego do prądu, czy może kucharz pominął jakąś przyprawę, która ma decydujący wpływ na smak potrawy.

Takie uczucie towarzyszyło mi na koniec tego filmu. Super obsada była, nazwisko reżysera także podwyższało oczekiwania, scenariusz był, ale za żadne skarby nie mogę powiedzieć by ten film mnie wciągnął, by spełnił oczekiwania. Czegoś mi w nim brakło, by aspirował do czegoś więcej niż "niezłego filmu". Ktoś wyżej porównał go do Ojca Chrzestnego - że co proszę? Myślę, że gdybym miał pojutrze obejrzeć ten film, ale z wyciętą godziną, wcale bym tego nie odczuł specjalnie.

Podsumowując, jak za pół roku będę szukał filmu na wieczór i na niego trafię - to sprawdzając ocenę na FW zdziwię się, że już go oglądałem.