Dr Strange to kolejna produkcja upichcona w filmowym woku Marvela. Szczypta "Zielonej latarni", odrobina "Avengersów", trochę "Incepcji", okruchy Ciemnej i Jasnej Mocy i Harry Pottera, a wszystko zamarynowane w poetyce klasztoru Shaolin i obficie podlane pseudofilozofią Paolo Coehlo. Dostajemy kolejną pozornie lekkostrawną opowieść o niczym, bo historia walki zła z dobrem ma tyle wcieleń, że trudno nadać jej choćby pozory świeżości i zaskoczyć widza nowym punktem widzenia.
Współczesny widz wydaje się tak infantylny, że nie dostrzega wielokrotnie powielanych wtórności, zużytej kalki postaci i zdarzeń, miałkości przesłania i po prostu głupoty, którą uraczyła nas tym razem wytwórnia Marvel. Oczywiście dostajemy wszystko, czego oczekuje nastoletnia widownia, bo przypuszczalnie do niej skierowany jest ten film, jednak nawet oni powinni zmusić się do analizy oglądanego "dzieła", a jest ono po prostu złe i cała jego ewentualna wartość zawiera się w efektach specjalnych, co w dzisiejszych czasach nie jest niczym wyjątkowym.
Trochę dziwi obecność tak dobrych aktorów w tak niedobrym filmie, ale zapewne przekonała ich wysokość zakontraktowanych sum. Nie potrafili jednak przekazać żadnej wartości dodanej i ich wysiłki (?) poszły na marne.
Niestety, dr Strange przeszedł nieudaną przemianę i z tego powodu w moich oczach bardziej zasługuje na miano dr Stupid, a co najgorsze - nie jest to jego ostatnie słowo. A szkoda!