Jakoś umknął mi ten klasyk Kubricka i postanowiłem ostatnio nadrobić zaległość, nie spodziewając się zbyt wielkich fajerwerków (liczyłem na solidną pozycję, ale nic więcej, bo klasyki potrafią się z czasem mocno "przykurzyć"). To co otrzymałem - przerosło jednak moje najśmielsze oczekiwania, bo "Dr Strangelove" jest przepełniony taką dawką satyry i groteski, że jeśli weźmiemy dodatkowo pod uwagę to, w którym roku był on nakręcony (pełny rozkwit wyścigu zbrojeń pomiędzy ZSRR i USA) oraz jak poważnego tematu dotyczy (zagrożenie nuklearną zagładą) - trudno nie zdjąć czapki z głowy przed maestrią Kubricka.
Czarny humor i robienie sobie jaj ze spraw tak poważnych jak widmo III wojny światowej może się wydawać w złym guście, ale reżyser zrobił to z pełną premedytacją, aby wykpić (a zarazem - uwypuklić) to, jak niewiele trzeba aby nasz świat przestał istnieć oraz pokazać jak bardzo posranym gatunkiem jest człowiek oraz jak wielka drzemie w nas głupota i małostkowość nawet w obliczu spraw ostatecznych (świetna scena, kiedy ludzkość zostaje skazana na nuklearny holocaust a ambasador ZSRR korzystając z zamieszania... robi ukrytym aparatem fotki amerykańskich tajnych dokumentów).
Jak dla mnie - jest to jeden z najlepszych filmów w dorobku Stanley'a Kubricka, który w równej mierze śmieszy (ale jest to taki śmiech rodem z "Dnia Świra", czyli "przez łzy") jak i przeraża (karykaturalny obraz osób od których mogą zależeć losy całego świata), tym bardziej że temat (w obliczu amerykańskich ekspansji na świecie) wcale nie wydaje się być mniej aktualny niż ponad 40 lat temu. Moja ocena: 8/10 i jak najbardziej polecam!