Owszem film ciekawy, poruszający delikatny temat straty bliskiej osoby. Jednak po seansie i krótkim zastanowieniu oceniam go na 6. Zabrakło mi w nim czegoś, co by to dzieło wyróżniło spośród wielu. Niestety, chwilami zauważalne są braki odpowiedniej muzyki do scen tworzących odpowiedni nastrój, oraz wydaje mi się, że nie do końca reżyser miał sposób na to, aby wydusić z widza coś więcej niż tylko ciekawość... Zdecydowany brak momentów chwytających za gardło w takim filmie, rzuca się w oczy i nie pozwoliło, mi osobiście, znaleźć w nim podstaw na ocenę wyższą. Obejrzeć można, ale idzie w zapomnienie. 6/10

A mnie niektóre momenty chwytały za gardło. I muzyka była jak najbardziej odpowiednia - szczególnie "To Build A Home" na końcu.
Zgadzam się, że głównym tematem filmu jest żałoba, ale ta przeżywana przez małe dziecko. Simone jest bardzo wrażliwą dziewczynką, która przeżywa dramat i nie potrafi znaleźć sobie miejsca po śmierci ojca, dopóki nie odkrywa, że może go spotkać w drzewie. Może to prawda, a może tylko wyobraźnia dziecka, ale Simone dzięki temu znów czuje się szczęśliwa. "Możesz być szczęśliwa albo smutna. Ja wybrałam bycie szczęśliwą. I jestem szczęśliwa."
Polecam wrażliwym widzom.

Tylko ze przez - jak sie pozniej okazalo - chwilowe szczescie Simone istnieje zagrozenie ze reszta rodziny moze miec problem z poukladaniem sobie zycia (byc moze zamieszkamy w namiocie....) Matka wygladala na zagubiona i pomimo niepodwazalnej milosci do dzieci moze byc problem z codziennym radzeniem sobie z obowiazkami. Miala szansa aby znalezc wsparcie u Georga, jednak z tego zrezygnowala.... No coz na pewno nie beda nudna rodzina