na sprawy małżeńskie też nie. Nie wykorzystano potencjału dobrego aktora w roli głównej (to zresztą tajemnica artyzmu komediowego, w jaki sposób astenik o przeciętnym wyglądzie jest mocnym punktem w komediach - widziałem Poelvoorde'a już chyba w 3 komediowych filmach, zawsze był dobry). Zadowalał rozmach inscenizacyjny (wprawdzie wspomaganie komputerowe zaczyna nużyć, tak jak dawne domalówki z l.40-60 czy często wtedy stosowane atelier - każdy efekt jeśli nie jest naturalny, to kij, który ma 2 końce). A warstwa satyry politycznej czy socjologicznej była w porównaniu np. do powieści "Podróże Guliwera" wątła jak masa zająca w "pasztecie z zającem" (nie z zająca) z jednego z supermarketów. (Wiem, że porównuję tu literaturę do filmu, nie wszyscy to uznają, ale uważam, że trzeba to czynić wobec braku dobrej ekranizacji tamtej znakomitej powieści - literatura jest spokrewniona z filmem i nadal stanowi dla niego wyzwanie i konkurencję).