hmmm jak to możliwe? A no tak, że przez 3 lata siedział w więzieniu: mógł schudnąć, zestarzeć się, osiwieć itp. Zresztą to nie było tak, że nikt go nie rozpoznał tylko, że się ukrywał (nie chciał zgolić brody, kupił okulary, odwracał wzrok). Owszem jest to pewne uproszczenie, charakteryzacja się nie spisała, bo nawet nie zasugerowała jak bardzo człowiek może się w takich warunkach zmienić, ale myślę, że jest to pewna umowność do przyjęcia i zaakceptowania.
Mnie mój drogi agurze film mile zaskoczył. Co prawda oglądałam go po angielsku bez napisów (nie rozumiałam każdego słowa) ale muszę przyznać, że mnie wciągnął. Historia bardzo dobra, można by ją co prawda nieco dopracować, aby film nie prezentował się tak teatralnie, ale w sumie to całkiem nieźle wyszło. Pomysł konfliktu skradzionej tożsamości rewelacyjny. Śmierć na końcu faktycznie teatralna, ale jakoś mnie to nie raziło (już bardziej raziła mnie niewiarygodna naiwność Teresy). Postawiłam 5/10 chociaż mocno mnie korciło, żeby mu dać 6. Owszem można by o wiele więcej wyciągnąć z tej historii, troszkę ją pozmieniać, aby była mniej telenowelowata (za tą telenowelowarość i przeciętność odjęte punkty), ale nie mogę zaprzeczyć, że oglądało mi się ten film lekko i przyjemnie. Chciałaby aby ktoś kiedyś nakręcił remake tego filmu albo inny film opierając się na podobnej historii.

Mnie za to zastanawia, jakim cudem tak cwany gościu, jakiego gra Jacobi, podaje ot, tak, lekko i miło, nazwisko, po którym mogą go w try miga znaleźć na czarnej liście...
Jedna z tych niewielu rzeczy, które zazgrzytały.

Oczywiście przy jego ogólnej nonszalancji i grze va banque można uznać to za odruch 'a niech tam, wszystko jedno...' - niemniej jednak na całkowitego desperata nie wyglądał.

dzieki za spojler

To przednia część auta...