No cóż, nie mając nic do dodania, pozostaje mi podpisać się pod tym obiema rękami.

typowe ujadanie gimbazy. a lekcje odrobione?

Jakby nie patrzeć, ten film zapoczątkował erę młodocianych buntowników, a potem harleyowców. To film, który można postawić na równej półce z 'Buntownikiem bez powodu', 'Swobodnym jeźdźcem' i 'Znikającym punktem'.
Fakt, że niektóre rozwiązania trącą myszką, ale ludzie! ten film powstał niemal 60 lat temu, wtedy ludzie trochę inaczej się zachowywali, filmy i aktorstwo też rządziły się innymi standardami. Podejrzewam, że ten film, podobnie jak 'Obywatel Kane', stał się na swój sposób przełomowy, innowacyjny, zapoczątkował to, co później było kontynuowane w lepszych czy gorszych formach. 'Citizen Kane' też dla niektórych trąci myszką, ale patrząc z perspektywy tamtych czasów - jest wybitny. Podobnie z 'Dzikim'.

Nie porównywałabym "Obywatela Kane'a" z "Dzikim". "Obywatel" nadal jest mocny, robi wrażenie. Chodzi o ładnunek emocjonalny, o siłę fabuły, nie o rozwiązania techniczne.

Może za bardzo wydumane to porównanie, fakt, ale 'Dziki' jest na swój sposób przełomowy, i dlatego zestawiłem go razem z Kane'em.

Racja, to chyba pierwszy amerykański film, w którym wyraźnie czuć klimat, który półtorej dekady później nazwano "kontestacyjnym". No, nie tylko klimat, także niejednoznaczna fabuła, z jednej strony romantyzująca gł. bohatera, z drugiej - nie żałująca goryczy w jego portrecie. Dzięki temu film ani nie pochwala jego zachowania, ani też go w czambuł nie potępia - rzecz w ówczesnym amerykańskim kinie bardzo rzadka. A i dziś nieszczególnie częsta...

Na pewno opisuje problem z jakim zderzyło się amerykańskie społeczeństwo. "Buntownik" z kolei to bardziej dramat jednostki. "Dziki" jest jak dla mnie odezwą do ludzi z USA, którzy gdy nie widzą rozwiązania sięgają po przemoc. W tym jest nadal aktualny.

Zapewne w latach 50-tych zapoczątkował modę na młodocianych  harleyowców w USA natomiast oceniając film niestety nie wykorzystał potencjału na świetny dramat ostatecznie uważam otrzymaliśmy film klasy B i to mimo że Brando starał się ze swojej roli wykrzesać jak najwięcej. Scenarzyści co prawda próbowali zasugerować widzowi, że tragiczna sytuacja, którą zapoczątkował, cokolwiek zmieni w jego życiu i dalszym postępowaniu, ale ja osobiście w to nie uwierzyłem.

typowe ujadanie gimbazy. a lekcje odrobione?

Typowe ujadanie trolla, który nie potrafi przedstawić swojej oceny.

potwierdzam wywod w calej rozciaglosci. ramota przereklamowana.

głos brando w tym filmie jest dość komiczny, jeśli główna postać miała kierować całym filmem, to już na pierwszym wirażu i brando i film wylatują z drogi, niestety

główną postać winien grac Lee Marvin, facet z głosem i jajami [w malej roli tu był] a nie lalusiowaty Brando z cienkim głosikiem.

"film obejrzalem z obowiazku krytyka f.
streep-1 klasa. dlatego 2 zamiast 1."
to jest skopiowana wypowiedź schiza. Prawda że śmieszna :) Ten baran uważa się za krytyka :)

'dopóki nie wszedłem do internetu nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów' (St. Lem). od siebie dodam: PRZEMĄDRZAŁYCH IDIOTÓW.

'dopóki nie wszedłem do internetu nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów' (St. Lem). od siebie dodam: PRZEMĄDRZAŁYCH IDIOTÓW.

W dużej mierze masz racje, jednak Mary Murphy bardzo ładna i w sumie to sprawiło, że obejrzałem ten film do końca, jednak ten film to nic specjalnego poza tym, że ma pewną wartość historyczną (po raz pierwszy kino podjęło temat młodego, zbuntowanego w gangu motocyklowym).

Ty skończony tumanie

Film zestarzał się cholernie,ale w gruncie rzeczy ma swój urok XD

Dobrze napisane. Ma jakiś tam swój urok, rozumiem, że to lata 50., ale czasami cięcia są okropnie amatorskie, jak choćby wtedy, gdy Brando trzyma butelkę przy ustach, a w następnym ujęciu już w ręce, choć nie minęła nawet sekunda, tylko zmienia się kamera. Brando faktycznie totalnie nijaki, niby dowódca banda, ale jakby na uboczu, nieangażujący się. Sprawa śmierci matki bohaterki, co jest jej traumą, wręcz tylko liźnięta w monologu, praktycznie nieruszona, jej motyw działania jest zupełnie niejasny. Niby gardzi bohaterem, a tak naprawdę ją pociąga, chce uciekać byle dalej, mówi o śmierci matki, ale kompletnie nie wyjaśnia tego wątku. Muzyka również mi tutaj nie pasuje.

Szkoda, że nie "zamilczałeś" w całości tej infantylnej gimbazowej recenzyjki.

twój post jest infantylny, drewniany i prymitywny. dorośnij.