Peter Greenaway oddał się ostatnio kręceniu biografii znanych artystów - z różnym skutkiem dodajmy. Po Rembrandcie i Goltziusie przyszła pora na Sergieja Eisensteina. W dobie komiksowego guana i odgrzewanych kotletów hollywoodzkich wytwórni, przypominanie sylwetki tego wybitnego reżysera jest zatem pomysłem całkiem wartościowym i zasługujacym na uznanie. Pytanie brzmi tylko, jak z tą materią radzi sobie sam Greenaway. Na "Eisensteina w Meksyku" spłynęła fala krytyki, choć przyznam szczerze, że bardziej mi ów film podszedł aniżeli dwie poprzednie biografie spod ręki brytyjskiego artysty. Mamy do czynienia z biografią greeawayowską, czyli próżno szukac tu schematów typowych dla celuloidowych życiorysów. Na tle takiego "Chaplina" Attenborougha, opowieść o Eisensteinie jest jak powiew świeżości, niewolny jednak od wad. Z życiorysu radzieckiego reżysera obserwujemy 10 dni, jakie spędził on w Meksyku, resztę streszcza czy to narrator, czy to sam protagonista. Otwarta pozostaje kwestia tego, ile jesteśmy w stanie dowiedzieć się o twórcy "Pancernika Potiomkina". Na pierwszym planie mamy wyeksponowany, może nawet ponad miarę, wątek homoseksualny. Opowiedziany bez krępacji i bez trwogi romans Eisensteina z jego przewodnikiem przesłania niestety całą resztę. Sergei kręci niby jakiś film w Meksyku, ale nie dowiemy się od Greenewaya zbyt wiele na temat tego projektu. Eisenstein gada tu cały czas jak katarynka, czym na swój sposób odbiera wiarygodności swojej postaci. Pomimo to, nie ogląda sie tego filmu szczególnie źle - a to za sprawą zdjęć i montażu, jak również odejścia od biograficznej sztampy. Mimo wszystko jednak Brytyjczyk nie idzie w swym dziele tak daleko jak choćby Ken Russel w swoich biografiach, a szkoda.