Tak czytam i czytam i zaczynam się zastanawiać czy przypadkiem nie obejrzałam jakiegoś innego filmu, bo nie mogę się zgodzić z tymi pełnymi zachwytu opiniami. Ogromne zamiłowanie twórców dzieła do zwolnionego tempa jest bardzo męczące i świadczy chyba o tym, że mają oni nie najlepsze zdanie o inteligencji swoich widzów, którym nie tylko wolą pokazać wszystko powoli, ale też przez cały czas tłumaczą akcję, przypominając wcześniejsze sceny, żeby przypadkiem nic nie umknęło z tej "skomplikowanej" opowieści. Historia miłosna, w której nie widać żadnych emocji, tylko informuje się widza o uczuciach też nie jest najlepszym pomysłem, a sceny walk i pościgów są tak przerysowane, jak w opowieściach o superbohaterach. Warto też odnotować pewną niechlujność związaną z walcem, który stał się melodią zakochanych. Dziwne, że przygrywająca na przyjęciu orkiestra wykonuje "Nad pięknym, modrym Dunajem" od środka, no chyba że tureccy muzycy są równie obeznani z wiedeńskimi walcami jak indyjscy filmowcy. Podobały mi się za to zdjęcia, jedna piosenka i oczywiście urocze, poprawne politycznie przesłanie.