Film, który zabrał Złotego Niedźwiedzia takiemu "Aż poleje się krew" chociażby. Kompletnie niesłusznie.

Pod przykrywką zaangażowanego filmu o slumsach w Rio, Padilha sprzedaje dwie pomniejsze opowiastki o funkcjonariuszach BOPE, specjalnie szkolonej do walki z gangami jednostki policji. Jest więc doświadczony żołnierz, który przechodzi na emeryturę i musi znaleźć dla siebie zastępcę. Wątek dotyczący pierwszego z nich jest napisany nieźle. Gorzej jest z tym drugim. W pewnej części wkracza motyw młodzieńczej miłości i mocno naciągana relacja pomiędzy młodym, czarnym adaptem ze slumsów a bogatą, białą dziewczyną z prestiżowej uczelni. Pachnie to mocno dziadostwem, na szczęście całkiem zgrabnie rozwiązane jest na koniec.

Trochę denerwują komentarze narratora-głównego bohatera z offu, który łopatologicznie tłumaczy większość scen: ten tu się zdenerwował, bo mu zabili kumpla, a tu ja stoję w łazience i coś łykam, bo ta praca działa stresująco. Jakbym był na tyle głupi, żeby samemu na to nie wpaść.

Chyba jedyną rzeczą wartą zapamiętania jest w tym filmie klimat strzelanin w slumsach. Mimo przesadnie roztańczonej kamery z ręki i zbyt jaskrawych barw, ciasność brudnych uliczek Rio czuje się doskonale. Jak mówiłem, sceny strzelanin są naprawdę bardzo udane - sprawnie skoordynowane, realistycznie zrealizowane. Najlepsze jest jednak szkolenie kandydatów do BOPE. Nie chcę zepsuć fajnego efektu, więc nic na ten temat nie powiem.

Nie jest to zły film, ale też nie jest dobry. Najgorsze w nim jest to, że oszukuje widza. Łapie się tanich chwytów w niezbyt w dodatku odpowiednich momentach, by wzbudzić w widzu refleksję "jakie to te dzieciaczki ze slumsów biedne, a ci policjanci niedobrzy". By chwilę później temu zaprzeczyć kolejnymi scenami.

5/10