Ta głupia i nieśmieszna komedyjka? Że latynoscy dyktatorzy-populiści to równe, zabawne i zaradne chłopaki. Najbardziej zależy im na dobru „ich” ludu, tylko źli kapitaliści nie dają.
Cena podrabia Arniego a Brie Turner. Ten film to wyłącznie popłuczyny po podobnych filmach z lat 80. i nie tylko. Duetów błąkających się po pocztówkowych zadupiach i spotykających czarujących, choć zwariowanych tubylców, było mnóstwo. Wszystkie próbowały nieporadnie powtórzyć sukces Miłości, Szmaragdu i Krokodyla. Ta próba jest szczególnie żałosna. Dialogi nieśmieszne, twardziel gapiowaty i pierdołowaty, intryga idiotyczna. I ten wyskakujący zewsząd debilizm postaci! Cena, ścigany przez bandę najemników, dopiero za piątym razem odkrywa, że gdy obezwładni się rękami przeciwnika, to można użyć jego karabinu! Zaraz potem wyłazi zresztą ma środek strzelaniny i wyprostowany pruje cały magazynek. Jak mam uwierzyć, że ta gamoniowata łajza była kiedyś asem specjalsów?