Dramat kobiet w zimnym piekle gór Kirgistanu, które bez mężczyzn nie znaczą nic, co najbardziej przejmujące – nawet we własnych oczach. Porzucona przez męża dla innej, młodszej kobiety Zhipara podejmuje desperacki krok, by odzyskać Karabasa. Zabiera z sierocińca chłopca, który najbardziej przypomina ich zaginionego w tajemniczych okolicznościach synka i tak zwabia mężczyznę do siebie. Dość szybko staje się jasne, że małżonek nie jest wart jej miłości. To pijak, hazardzista i mitoman, który nie jest w stanie zadbać o nikogo, a jednak kurczowo trzyma się jego zarówno Zhipara, jak i jego nowa, ciężarna partnerka. Zamiast budować zdrowe, międzyludzkie relacje, ten egzotyczny tercet pogrąża się w patologiach i nieszczęściu. Urodzona w Moskwie debiutantka Elizaveta Stishova błyskotliwie połączyła dramatyczną historię rodzinną z folklorem kirgiskiej prowincji. Tytułowa Góra Sulejmana to miejsce lokalnych pielgrzymek – symbol nadziei na odmianę losu i duchowego oczyszczenia. Zhipara czyni się samozwańczą kapłanką tego miejsca, przekonując, że może pomóc innym, ale w pierwszej kolejności nie jest w stanie pomóc sama sobie. Wszyscy ostatecznie znajdują się w tym filmie w sytuacji bez wyjścia. Stishova nie tworzy jednak obrazu totalnej beznadziei, pokazując, że pod kupą brudu i moralnego błota może przetrwać i kobieca solidarność, i dziecięca niewinność.