Heh pewnie znowy wpadną jakieś SPOILERy.
Film ten jest intelignety, zabawny i smutny zarazem. Pokazuje jak wiele jednostka jest w stanie zrobić dla ogółu. Jak dodać ludzią otuchy, jak przywrócić nadzieję. Adrian potrafi zrobić ze swojej audycji prawdziwe show. Potrafi nakłonić tych, którzy myślą tylko czy uda im się przeżyć następny dzień, by słuchali radia, słuchali audycji, śmieli się, bawili się nią, cieszyli. Potrafi być sobą, a przez to nadać także sens życia innym, sens życia tych, którym być może wkrótce zostanie odebrane. Choć to może trochę za dużo powiedziane, ale jeśli nie nadaje im senu życia, to osłądza ich egzystenecje, pozwala im zapomnieć gdzie są i czym robią, pozwala im poczuć się normalnymi ludźmi, a nie maszynami w rękach polityków, maszynami które mają zabijać i o które nikt się nie troszczy. Zniszczą się, będą następne. Audycja daje im szansę poczuć się jednostką, tą specjalną jednostką osobową, ludzką, która żyje i czuje, która ma nadzieję, na lepszy świat, na życie, a może nawet na śmierć, która na coś się przyda...