Tak jak polskie kino uwielbiam i z przyjemnością patrzę jak się rozwija tak do wszelkich komedii i rom-komów, które wypuszczamy podchodzę z dużą rezerwą. Na szczęście w filmie Gotowi na wszystko. Exterminator najgorszą rzeczą nie był sam film, ale sposób w jaki został reklamowany. Myślę, że plakat, zwiastun i sam tytuł skutecznie odstraszył spore grono osób wyrządzając produkcji dużą krzywdę. Jest to bowiem film, któremu bliżej do kina obyczajowego, całkiem udanego, niż do kolejnej żenującej komedii pokroju Wkręconych. Exterminator jest historią o grupie dawnych przyjaciół, którzy postanawiają reaktywować swój metalowy zespół, jednak w zamian za wsparcie finansowe muszą pójść na kompromis i stają się atrakcją na lokalnych festynach grając muzykę, która, delikatnie mówiąc, nie jest ich repertuarem. Jest tu kilka rzeczy, które mogły udać się lepiej. Cały wątek miłosny między Domagałą i Więdłochą był nieudany i zupełnie zbędny, ponieważ film o wiele bardziej poradził sobie jako historia męskiej przyjaźni, niż ckliwy romansik. Czasem produkcja jest mocno skrótowa i tam gdzie mogłaby coś jeszcze dopowiedzieć i rozwinąć pewnych bohaterów tam ogranicza ich do minimum. Poza tym charaktery wielu postaci są wyolbrzymione, często ocierając się o groteskowość i na tym głównie bazuje humor w tym filmie. Do jednych to trafi, do innych nie, jednak nawet jeżeli żarty nie zawsze mnie bawiły to patrzyło się na to z uśmiechem. To co w tym filmie się zdecydowanie udało to odwzorowanie klimatu małego miasteczka i jego mieszkańców oraz stworzenie postaci, które zyskują sympatię od pierwszych scen. Nie mówię, że jest to film idealny, ale lata temu ostatnio widziałam polski film, który jest pozytywny, lekki, zabawny, a twórcy nie muszą się wstydzić, że dzieło powstało pod ich nazwiskiem.

Więcej opinii-> https://zprzymruzeniemokaa.blogspot.com/2018/02/brytyjskie-imprezy-amerykanskie- motele.html