Po obejrzeniu filmu Klasa pana Touretta postanowiłem obejrzeć indyjski film w tych klimatach. " Hichki". Moje oczy zrobiły się jak monety 5 złotowe. Moim zdaniem dużo, dużo lepszy. Ale nie będę porównywał w szczegółach. Jest to film konkretny. Dzieciństwo głównej bohaterki jest zamknięte w paru minutach. Reżyser bardziej położył nacisk na życie dorosłe. Jako, że mam to dziadostwo, obejrzałem z wypiekami na twarzy. Na koniec poleciała łezka.
" Wszystkie swoje lęki schowaj, a będą z Tobą latały jak wiatr pod skrzydłami". Przekaz- nie mam Touretta, ale mamy Touretta, jesteśmy jednością. Nie rozczulaj się, ale i nie złość, bo " gniew powoduje zaślepienie serca".
Kobieta ma problemy ze znalezieniem pracy, ale jak już ją znajdzie to osiągnie niebywały sukces. Sukces- dzięki pracy nad samą sobą.
W moim odczuciu ten film to po prostu Kosmos. Ma jedną wadę- jest za krótki. Tylko 2 godziny. Polecam każdemu z całego serca.
Grzegorz, ksywka Tańczący z wilkami. Tak mnie kiedyś nazywano. Dziś mówią turetowiec, ale niezmiernie rzadko. :)